Hoe om te gaan met het leven.

Ik heb in mijn familie gezien dat pilletjes toch echt wel kunnen helpen, dus als je echt erg last hebt van je stemmingen, ga met je huisarts praten. En in omgang met lijdenden, adviezen zijn niet helpend, luisteren kan dat wel zijn.
 
Als we het dan toch over levensmotto's hebben, ik heb er twee:

-Wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

En de belangrijkste:
- Luister naar alle adviezen maar trek je eigen conclusies.
 
Doe zoveel mogelijk wat je leuk vindt. Het leven is te kort om dingen te doen waar je geen zin in hebt.
Kom elke dag even los van je eigen gedachten en dagelijkse sores. Ga naar buiten, ga bewegen, zoek het licht op, de zon, de natuur en focus op je zintuigen en wat je waarneemt.
Geef ruimte aan negatieve gedachten en emoties, ze mogen er zijn, maar laat je er niet volledig door meeslepen, kijk ernaar en besef dat het maar gedachten zijn.
 
Veel dingen waar ik bang voor was gebeurden niet. Als die al gebeurden dan was een groot deel (eigenlijk bijna alles) alsnog oplosbaar heb ik gemerkt in mijn inmiddels lange leven:beard: .

Sommige dingen heb je gewoon zelf in de hand. Hobby's (o.m. Muziek), beweging en zo nu en dan sociale contacten helpen echt (geestelijke- en lichamelijke damage control). Als het noodlot dan toch toeslaat dan is dat helaas maar zo. Niemand heeft het perfecte/eeuwige leven. Dus ook ik niet en dat is een geruststellende gedachte.
 
"Nothing external can fix internal."
– Moby


Dit vind ik een belangrijk iets.

Je eigenwaarde kan uiteindelijk alleen maar uit jezelf komen.



Maar...

Ik zit nu sinds kort (3 weken) in een rolstoel.
En ik merk dat mensen mij daardoor heel patroniserend behandelen.
En als ik iets doe wat "normaal" is, mensen mij overwaarderen.
Dit is een zeer giftige combinatie van dingen.
Het is stigma vergrotend en ondermijnt zelfvertrouwen.

Voorbeelden:
Ik ben mijn rolstoelvaardigheden aan het oefenen, in dit geval oefende ik het oprijden van een stoep.
En zonder dat ik er om vroeg komt er iemand aan rennen, pakt mijn rolstoel vast en "helpt" mij de stoep op.
Dat is natuurlijk heel goed bedoeld, maar ik heb niet om hulp gevraagd.
Ik ben aan het oefenen om zo zelfstandig mogelijk te kunnen leven.

Ik kom in een wheelie aanrollen bij de bieb.
Daar is een roldeur en een gewone deur. De roldeur werkte prima, maar meteen komt er iemand aanrennen om de gewone deur open te doen.
Vervolgens rol ik, in wheelie, door de roldeur.
"Wat geweldig dat je dat kan".
Mijn innerlijke reactie was, zucht. Maar je moet vriendelijk blijven, want het is zo goed bedoeld.


Wat mensen in dit soort gevallen veel beter kunnen doen, is: Hoi, hoe is het? En het gaat lukken?
En dan behandel je iemand op een normale manier ipv stigmatiserend en patroniserend.

Een voorbeeld wat de andere kant opgaat:
Ik zie een volwassen iemand op straat lopen met een jas open.
En ik zeg tegen die persoon: zal ik even je jas dicht doen voor je?
:stupid
Dat stelt niemand op prijs.


Als mensen met een beperking, of mensen die op wat voor manier dan ook "anders" zijn stigmatiserend en patroniserend worden behandeld, kunnen ze gaan leven naar dat stigma.
Vooral als mensen al weinig zelfvertrouwen hebben.
En dan kan je een gehandicapt mens worden.
Maar je bent een mens met een handicap.

Behandel mensen als mensen. Het maakt veel uit.
 
Wij zijn zelf constant met een rolstoel bezig. De vraag dient voor de hulp te komen, tenzij overduidelijk. Of de roller of de omstaander de vraag stelt is niet zo relevant.
 
Vaak mijn favo muziek, denk maar aan Radiohead met Loser enz enz

Alles heeft voor en nadelen, een generalist kan over alles meepraten, een super autist met maar één hoofdstuk enkel oeverloos over dat hoofdstuk.
Ik las ooit een mooie teskt 'sometimes you are ahead, sometimes you are behind, the race is long' - en de volgende zin snap ik nog niet, maar mss komt dat met ouder worden 'and in the end, it's only with yourself'

Verwachtingen van anderen naast je neer kunnen leggen (ook die je ouders je gaven ooit) en je zin doen lijkt me een sleutel tot geluk. En als je weet hoe dat te doen, vertel t mij. :D
Is dit niet van het nummer wear sunscreen ?
 
Tja opvoeding. Mensen met een rolstoel helpen heet galant zijn. Als je t doet voelt de geholpene zich niet goed. Doe je t niet krijg je commentaar van omstaanders. Beetje zoals je zitplaats niet afstaan aan een oudere. Wie weet is die oudere veel beter qua conditie. Ik ken wel enkele krasse knarren.

Sommige dingen leren we niet op school. En dat suckt wat wat kon mij aarderijkskunde schelen of erger nog godsdienst .
 
Tja, net als het vraagstuk of je een deur open houdt voor een vrouw... Galante gentleman of seksistisch erelid van het patriarchaat? Ik laat hem maar gewoon dichtklappen tegenwoordig.
 
@Nap

Ik houd de deur tegenwoordig open met het uitgestreken gezicht van een butler, dat gaat meestal goed en daar wordt ook vaak de gein wel van ingezien. ;)
 
Doet denken aan het gezeur als de vrouw naast je in de auto zit en je stopt niet voor die voetganger die wil oversteken zonder zebrapad, of die fietser die over het zebrapad wil rijden. Ze hebben beiden geen voorrang maar jij bent de eikel als je niet remt. En je achterligger ziet t niet aankomen en let hopelijk opzodat ie niet in je koffer rijdt.
Nu hebben ze weer wat nieuw: geef je als volwassene in de auto het goede voorbeeld aan je kinderen ivm rijstijl. Ik laat de kids wel thuis als ik mijn sportwagentje uitlaat, ik kan t gezeik missen. Dan blijf ik wel thuis of rijden we met de suf.
 
Tja opvoeding. Mensen met een rolstoel helpen heet galant zijn. Als je t doet voelt de geholpene zich niet goed. Doe je t niet krijg je commentaar van omstaanders.
Daarom: gewoon kort vragen of iemand hulp nodig heeft (los van evidenties zoals de deur even openhouden). Vinden de omstaanders goed en de rollie ook. En anders leg je hem op zijn zij.
 
Ik heb niet zo veel last van de slechte dingen in het leven gelukkig. Wat ik het meest adviseer aan mensen die in de put zitten is je endorfine gehalte op peil houden, dat zijn de geluksstofjes, en die krijg je door buiten vooral te gaan rennen (als mogelijk). Fietsen, snel wandelen, fitness etc lukt vast ook wel, maar niks werkt beter dan Hardlopen, half uurtje per dag of zelfs om de dag is genoeg. En blijf van al die ultra bewerkte rotzooi af!
 
Back
Top