Hoe om te gaan met het leven.

Waren de jaren 90 vrolijker? Moeilijk te zeggen. Vrolijke bands en muziek (right said fred, happy hardcore) waren populair maar hoe-meer-depri-hoe-beter grungebands ook.
Het zal deels nostalgie zijn natuurlijk, zoals inderdaad iedere generatie misschien wel de periode van zijn 'zorgeloze jeugd' (mits de omstandigheden ernaar zijn) als goede periode beschouwt. In die tijd hadden we inderdaad ook de Joegoslaviëoorlog, de Golfoorlog en Rwanda. Maar ik denk vooral aan de periode na de val van de muur, Oost-europa dat democratisch werd, dreiging van een nucleaire oorlog die voorbij leek, een liberalere politieke koers na jaren christendemocraten aan het roer (en Labour en Clinton in de UK/US), de werkloosheid en somberheid van een groot deel van de jaren '80 die verdween, zelfs Israel en de Palestijnen leken op weg naar vrede met de Oslo akkoorden, afschaffing van de Apartheid in Zuid-Afrika, vrede in Ierland, het Internet dat een global village beloofde enz. enz. Nu zien we dat veel van die dingen weer zijn teruggedraaid of zich zelfs tegen ons hebben gekeerd, maar er was toch een sfeer dat we een pagina hadden omgeslagen en op weg waren naar een betere, verlichtere wereld. Van dat gevoel is nu weinig meer over volgens mij, maar wellicht dat de jeugd van nu over 30 jaar hetzelfde zegt - het is oude lullen eigen natuurlijk.
 
Laatst gewijzigd:
Ik ben echt niet voor censuur maar nu de social media zo invloedrijk zijn dat het zelfs verkiezingen of andere belangrijke zaken kan beïnvloeden vraag ik me wel af of de zege van al die media wel zo groot is?
Verder laat het ook zien hoe de gemiddelde mens is; die laat zich makkelijk beïnvloeden/manipuleren, heeft niet de discipline om sommige zaken met mate tot zich te nemen en verdiept zich liever niet echt in de materie maar laat zich liever vertellen hoe zaken in elkaar zitten, velen zijn echt consumenten wat dat betreft helaas, hapklare brokken en headliners gaan er gretig in.
Je zou denken dat mensen vanuit de geschiedenis geleerd hebben maar men loopt er telkens weer in, wat dat betreft lijkt social media wel een beetje op religie.
En het kan nog even duren maar de tijd dat Telegram niet gelezen kon worden door overheden zal binnenkort wel verleden tijd zijn, men vindt het risico veel te groot.
De Kruistochten werden geïnspireerd door de Bijbel, de Nazi's kwamen mede aan de macht door uitgekiende propaganda via posters, geschriften, radio en bioscoopfilms. De genocide in Rwanda startte met radiouitzendingen. Media zijn altijd een potentieel massavernietigingswapen geweest. Met social media is het wel makkelijker om in een korte tijd heel veel mensen te bereiken, tegelijkertijd is er ook erg veel noise of ruimte voor tegengeluid. Mensen geloven uiteindelijk vooral wat ze willen geloven.
 
Amalgaam is ook af te raden :D

Je kunt nog snel je bericht aanpassen voordat iedereen het leest 😂
 
Het zal deels nostalgie zijn natuurlijk, zoals inderdaad iedere generatie misschien wel de periode van zijn 'zorgeloze jeugd' (mits de omstandigheden ernaar zijn) als goede periode beschouwt. In die tijd hadden we inderdaad ook de Joegoslaviëoorlog, de Golfoorlog en Rwanda. Maar ik denk vooral aan de periode na de val van de muur, Oost-europa dat democratisch werd, dreiging van een nucleaire oorlog die voorbij leek, een liberalere politieke koers na jaren christendemocraten aan het roer (en Labour en Clinton in de UK/US), de werkloosheid en somberheid van een groot deel van de jaren '80 die verdween, zelfs Israel en de Palestijnen leken op weg naar vrede met de Oslo akkoorden, afschaffing van de Apartheid in Zuid-Afrika, vrede in Ierland, het Internet dat een global village beloofde enz. enz. Nu zien we dat veel van die dingen weer zijn teruggedraaid of zich zelfs tegen ons hebben gekeerd, maar er was toch een sfeer dat we een pagina hadden omgeslagen en op weg waren naar een betere, verlichtere wereld. Van dat gevoel is nu weinig meer over volgens mij, maar wellicht dat de jeugd van nu over 30 jaar hetzelfde zegt - het is oude lullen eigen natuurlijk.
Qua wereldvrede lijken we inderdaad er momenteel zeker niet beter voor te staan dan toen. Misschien waren op persoonlijk vlak de jaren '90 wel voor de Koude Oorlog wat de "roaring twenties" voor WO1 geweest waren. De zorgeloosheid na een nare periode.
 
Mooie filosofische vraag: als je blij bent op de wekker die 's ochtends afgaat omdat je de volgende dag gehaald hebt, ben je dan positief of negatief ingesteld? :D

Los daarvan ben ik hypocriet: 's avonds vind ik het vervelend dat ik naar bed moet, en 's ochtends dat de wekker gaat. Wil ik nu wel of niet in bed?
 
Los daarvan ben ik hypocriet: 's avonds vind ik het vervelend dat ik naar bed moet, en 's ochtends dat de wekker gaat. Wil ik nu wel of niet in bed?

Je bent waarschijnlijk gewoon een avondmens, gedwongen om de wekker te zetten omdat je vroeg moet opstaan?

Ik heb hetzelfde en het is eigenlijk ook heel raar dat nog steeds veel dingen qua tijd gelijk lopen met de klok van de boer. Vroeger waren daar argumenten voor te vinden, maar het is nu vreemd dat je bijvoorbeeld naar kantoor moet op een tijdstip wat niet veel later is dan de koeien worden gemolken, om het maar zo te zeggen.

Had ooit 'ns een baantje waarbij ik werkte van 12.00 tot 20.00 uur. Het was niet nodig om een wekker te zetten, meestal uit bed tussen 8.30 en 9.00 uur in de ochtend, maar geen probleem om een half uurtje langer te liggen als ik daar zin in had. Rustig ontbijten, douchen, daarna nog genoeg tijd om bijvoorbeeld wat te lezen, of een boodschapje te doen. Rond 11.45 de deur uit naar het werk. Weer thuis rond 20.15, even eten maken, daarna nog een groot deel van de avond en vroege nacht voor je om naar eigen inzicht in te vullen. Naar bed meestal tussen 1.30 en 2.00 uur. Beviel me uitstekend.
 
Ik heb ook precies t zelfde.
Laat naar bed (meestal rond 02:00) en dan (gedwongen) vroef weer op (rond 08:00)
en in het weekend slaap inhalen 😁

Maar wat ik ultra kut vind:
DOordeweeks om 2 uur snachts niet moe... toch maar naar bed. En dan op vrijdag als ik kan opblijven pleuren mn ogen om doe tijd vanzelf dicht 🤣
 
Maar wat ik ultra kut vind:
DOordeweeks om 2 uur snachts niet moe... toch maar naar bed. En dan op vrijdag als ik kan opblijven pleuren mn ogen om doe tijd vanzelf dicht 🤣


Nog veel langer geleden had ik een baantje (als "opvulling", in afwachting van de militaire dienst, @Nap : het was begin jaren '90 nog niet helemaal voorbij!) waarbij ik de ene week een dagdienst deed, de andere week een nachtdienst. Die nachtdienst was geweldig, de laatste dag was donderdagavond tot vrijdagochtend, dan slapen, in de late middag opstaan en vol energie beginnen aan het weekend met uitgaan, concertje bezoeken, etc. Bijna iedereen die mee was werd in de loop van de nacht toch wel een beetje moe, maar daar had ik totaal geen last van. Was een hele leuke tijd. Die week van de dagdienst, daar was ik wel wat minder enthousiast over. Helaas was het niet mogelijk om alleen maar nachtdiensten te draaien, beetje jammer.
 
IMG_0331.jpeg
 
Je bent waarschijnlijk gewoon een avondmens, gedwongen om de wekker te zetten omdat je vroeg moet opstaan?

Ik heb hetzelfde en het is eigenlijk ook heel raar dat nog steeds veel dingen qua tijd gelijk lopen met de klok van de boer. Vroeger waren daar argumenten voor te vinden, maar het is nu vreemd dat je bijvoorbeeld naar kantoor moet op een tijdstip wat niet veel later is dan de koeien worden gemolken, om het maar zo te zeggen.
En dan, in de periode voor het thuiswerk maar wanneer iedereen wel met 2 ging werken deze genialiteit: de kinderen mogen niet voor 8u20 op school en de ouders niet na 8u30 op kantoor. Planningsstress én verkeerschaos, wat wil een mens nog meer?
 
Back
Top