Hoe om te gaan met het leven.

Ik zit al een tijdje in een midlife crisis. Misschien een semi-rouw periode omdat ik u ineens keihard besef dat m’n kinderen groot zijn geworden, en ze me eigenlijk niet meer echt nodig hebben. Ik mis die kleine mannetjes met hun brandweerhelmkapseltjes enorm. Kan zomaar zijn dat ik tijdens het werken een liedje op de radio hoor (iets van Kate Bush ofzo komt te hard binnen) en ineens een kwartier zit te janken. Dat m’n vrouw in de overgang zit zorgt voor extra botsingen en emotionele toestanden.

Sporten helpt enorm, ff focussen opnieuw totaal anders, en de lichamelijke uitputting zorgt voor een heel relaxed en voldaan gevoel. Muziek maken helpt ook enorm, en het stomme is dat ik ook enorm trots ben op dat wat we als gezin bereikt hebben ook weer veel moet en zelfvertrouwen geeft. Het leven is maar complex vergeleken met 30 jaar geleden.


Dus ik steek voor nu maar weer een freggel in m’n ….
 
Veel komt ook uit inboedels van overleden mensen. Dan is die 'Live you life like there's no tomorrow' op dat bed wel weer een goeie.
 
mijn ervaring is dat iedereen anders is en daarom er over praten ook nooit geholpen heeft of zelfs juist ervoor gezorgt dat ik nu niet meer met ze praat door botsingen in hoe je tegenover het leven staat of over bepaalde dingen denkt

daarom heb ik mij meer verdiept in muziek, voor mij is dit een perfecte manier om gevoelens te uiten die ik niet kan verwoorden en waar ik verder niemand voor nodig heb, met natuurlijk als bonus resultaat dat je er muziek voor terug krijgt die je later terug kan luisteren of eventueel andere mensen kan helpen
een gevolg hiervan wat ik zelf merk ik mijn muziek is dat het vaak uiterste heeft, van vaak erg zware muziek naar het volgende nummer ineens iets heel energieks of aliens
 
Stop je ellende maar in n tekst of een toonaard. Dat levert t wat op. Ik schreef zo al meerdere nummers
 
Niet teveel op social media kijken want als je niet sterk in je schoenen staat dan laat je je aanpraten dat alles maakbaar is en dat een gewoon leven zoals de jouwe niet goed genoeg is en wegblijven van al die tunnelvisies die je aangeboden krijgt op dat soort sites.
Ieder mens heeft af en toe ups en downs in het leven maar probeer er een beetje vrede mee te hebben en kijk als het niet goed gaat hoe je met kleine maar menselijke stapjes weer de goede kant op gaat en voel je niet te groot om hulp te vragen van goede mensen om je heen.

Ik heb ook wel 'ns mindere periodes gehad en ook nu is m'n gezondheid niet helemaal top maar ik ben wel bezig om met kleine stappen weer de goede kant op te gaan.
Wat jaren geleden was ik heel kortademig en waren de dagen niet makkelijk maar door ontspanningsoefeningen en wat fietsen/wandelen ben ik van een paar inhalators naar nog maar eentje gegaan die ik voor het slapen neem en misschien dat ik deze ook nog wel kan afbouwen want ik geloof wel in het zelfherstellend vermogen van het lichaam.
Ik kreeg van de week van de huistarts een goed bericht, m'n bloeddruk was vorig jaar nog 95/140 en nu 84/122 dus ik ga de goede kant op zo bij elkaar.

Vorige winter huis verkocht en verhuisd naar Apeldoorn omdat hier wandelen en fietsen gewoon veel lekkerder is en kon geen mens hier, af en toe een praatje met buren en wat telefoontjes met m'n zoon een paar vrienden in de randstad en nu sinds een week of zes een leuke vriendschap met iemand 10 minuten hier vandaan met wie ik interesses deel, af en toe met elkaar fietsen, wandelen, gezellig wat kletsen en ze speelt piano dus muziek kunnen we ook delen en we hebben een paar keer gegeten bij elkaar, filmpje gekeken dus ook dat gaat goed.

Positief blijven en als je geen positieve gedachten hebt zoek dan positieve mensen op, waar je mee omgaat raak je mee besmet, zorg dat je enkele goede mensen kent en bedenk waar je voor je bed uitkomt; is dat de moeite waard, prima en zo niet bedenk dan waarvoor je wel zou opstaan en werk daar naartoe, verandering van baan, doe een studie, wordt lid van een club of wat dan ook maar blijf niet alleen maar op de bank zitten.
Ik raad je aan op YT naar 'bewegen met Bart' te kijken en mee te doen.10 minuutjes per dag.Oefeningen voor zestig plussers en meer.Heeft me al veel minder rugpijn bezorgd.De intro's zijn heel leerrijk en er doen ook al veel Nederlanders mee.
 
zorg voor zoveel mogelijk zon op je huid en niet smeren. het ontspant en is gezond. werkt althans voor mij. kon vroeger nog geen broek kopen al mijn geld (was niet al te veel) ging op aan gitaren en synths, een ander had het daar moeilijker mee dan ikzelf. met andere woorden volg je eigen kop.
 
Stop je ellende maar in n tekst of een toonaard. Dat levert t wat op. Ik schreef zo al meerdere nummers
Ellendige nummers, als het ware. 8o) :luv:

Eentje die bij mij wel hielp was negativiteit zo veel mogelijk beperken. Niét over je heen laten lopen of slechte zaken onterecht goedpraten, maar wel zo weinig mogelijk energie in negatieve gedachten stoppen. bv je ex is je ex omdat ze iets niet erg fraais gedaan heeft. Je wil niet aan haar denken. Je denkt plots spontaan toch aan haar, zo werkt het brein nu eenmaal. Ga dan geen 5 minuten negatieve gedachten in haar richting sturen, of naar jezelf omdat je toch aan haar dacht. Denk gewoon dat je hoopt dat ze elders wel geluk en stabiliteit heeft gevonden, en ga verder met je dag. 10 seconden later denk je er al niet meer aan, en je hebt geen negativiteit op jezelf of anderen gebracht.

Verder ben ik erg goed in mezelf ongelukkig maken omdat mijn dromen of verwachtingen voor mezelf ofwel zo hoog ofwel zo laag zijn dat ze niet praktisch haalbaar zijn.

Wat me dan weer beangstigt is dat ik met een dik CV niet specialistisch genoeg ben. Ik ben niet supersterk in hardware of software, mechanica of elektronica. Ik ken van alles wat maar van niks alles. Dat wordt zo vaak als een zwakte weggezet terwijl er genoeg rollen zijn waarin een generalist wél gewenst is, iemand die met diverse specialisten kan praten. De arbeidsmarkt is zo veeleisend terwijl je een generatie geleden al de witte raaf was omdat je best goed in Office was, bij wijze van spreken.
 
Ellendige nummers, als het ware.
Vaak mijn favo muziek, denk maar aan Radiohead met Loser enz enz

Alles heeft voor en nadelen, een generalist kan over alles meepraten, een super autist met maar één hoofdstuk enkel oeverloos over dat hoofdstuk.
Ik las ooit een mooie teskt 'sometimes you are ahead, sometimes you are behind, the race is long' - en de volgende zin snap ik nog niet, maar mss komt dat met ouder worden 'and in the end, it's only with yourself'

Verwachtingen van anderen naast je neer kunnen leggen (ook die je ouders je gaven ooit) en je zin doen lijkt me een sleutel tot geluk. En als je weet hoe dat te doen, vertel t mij. :D
 
Neem twee parkietjes en je blijft lachen met ze.
 
Muziek en andere uitingen van creativiteit helpen mij wel om mijn leven een soort van zin of in ieder geval vorm te geven.
Sinds vorig jaar ben ik echt bezig ideeën die ik had (en heb) uit te voeren en echt dingen te maken.

Ook loop ik al tijden met het idee om het thema depressie muzikaal vorm te geven.
Omdat dat een nogal veelomvattend thema is kwam het niet echt van de grond, maar door er een paar aspecten uit te pikken heb ik inmiddels wel een tekst af en probeer ik die muzikaal te omlijsten.
Dat is een prettige en leuke bezigheid kan ik je zeggen, dus muziek (en/of creativiteit in zijn algemeenheid) kunnen wel degelijk helpen bij het omgaan met het leven.
Mij in ieder geval wel!
 
Al de negatieve gedachten,hoe je zorgen ook zijn aan de kant te laten, als je je bed instapt.Alleen positieve vibes meepakken.Helpt me om vlug en goed te slapen.Vergt wel wat oefening.
 
zorg voor zoveel mogelijk zon op je huid en niet smeren. het ontspant en is gezond.


"Het aantal gevallen van huidkanker laat de meest explosieve stijging zien. Het IKNL gaat uit van een toename van 40 procent door ‘overmatige blootstelling aan uv-straling van de zon en zonnebanken’."

Misschien niet heel verstandig advies om te volgen
 
Ik las ooit een mooie teskt 'sometimes you are ahead, sometimes you are behind, the race is long' - en de volgende zin snap ik nog niet, maar mss komt dat met ouder worden 'and in the end, it's only with yourself'
Op een bepaald moment word je gewaar van de beperkte lengte van je eigen bestaan tov de duur van bepaalde activiteiten. Te oud om nog een gezin te stichten, geen tijd meer om nog viool te leren, die 7 oldtimers hier krijg ik in mijn leven nooit meer gerestaureerd, met deze carrière wordt het niks meer voor mijn pensioen, mijn lichaam laat niet meer toe om nog vrienden te gaan bezoeken, ik heb al zo lang een bepaald zelfbeeld of spijt/schuldgevoel dat het mijn oude kop niet meer lukt om dat aan te pakken...op een gegeven moment race je tegen je eigen finish. Wat je nog wil vs wat je nog kan.
 
Ik kan wel genieten van ellendige muziek, maar met mate. Na 3 nummers Alice In Chains mag het wel weer wat uplifting zijn.
 
In het taoïsme, boeddhisme, confucianisme, stoïcisme en epicurisme heb ik veel waardevols gevonden.
 
Vanaf mijn geboorte heb ik best getobd met deze vreemde toestand waarin ik ongevraagd ben beland. Na vijftig jaar is dit mijn conclusie: laat los hoe je met het leven om moet gaan. Ik bedoel niet 'loslaten' als een actie waar je jezelf voor moet inspannen. Kijk gewoon om je heen; het leven stroomt vanzelf.

Geef je over aan de dag met hetzelfde vertrouwen als de nacht. Hoe meer grip je probeert te krijgen en dingen te veranderen, hoe meer je feitelijk ontkent wat er is. Problemen kunnen niet worden opgelost op het niveau waar ze zijn ontstaan, vaak in onze gedachten. Woorden zijn hulpmiddelen voor communicatie, maar ze dekken zelden de diepte van onze gevoelens. Dit is misschien ook precies waar ik en een hoop medeforumleden met muziek bezig zijn. Onbewust een grote aantrekkingskracht om met een universele taal bezig te zijn.

Ik heb de indruk dat we allen denken in de talen die we hebben geleerd. Wie zou je zijn zonder die inwendige talkshow? Train jezelf hierin. Kijk naar de natuur: naar gras, een kat, de zon, de zee. Zie je de rust en stilte in wat je waarneemt? Besef dat je alleen in staat bent die rust waar te nemen omdat die referentie in jouzelf zit. Je bent blijkbaar die rust.

Er is unieke ruimte voor jou als individu, die je meeneemt waar je ook bent. Niets of niemand kan daadwerkelijk in jouw ruimte zijn. Wanneer dat wel gebeurt, kan het ongemakkelijk zijn (zoals bij een operatie) of heel plezierig (zoals bij intimiteit).

Mijn werkelijke boodschap zit volgens mij ook weer niet in deze tekst, maar in de spaties ertussen, gemaakt met de grootste knop op het toetsenbord: de "space".
 
Na vier hernia's vind ik het wel es lastig (zit er nu weer met een :stupid)...elke keer pijn en medicijnen, maakt het leven soms wel kut.
probeer er elke keer toch weer een beetje bovenop te komen, maar het laat wel zn littekens mentaal.
Heb ondertussen wel geleerd om mezelf bezig te houden....(muziek komt er niet veel uit in deze tijden), maar maak wel dingen waar ik trots op ben: Re 303 Re808 en Re909,
Mijn Eurorack, Syncussion, Midiphy SEQV4+, Sonic Potions LXR etc...
en zo nu en dan koop ik eens wat kapot en probeer het te fiksen...laatst nog 2 Roland G800 workstations gekocht een voor 25 en een voor 30 een deed het niet de ander werking onbekend...beide toch weer aan de praat gekregen nieuwe displays...alles schoongemaakt...en weer verkocht...het houd je bezig (werk heb ik niet meer, dat heb ik al twee keer helemaal los moeten laten.
Doe nu vrijwilligerswerk bij een school voor kids met Autisme en Epilepsie en hoewel ik het nu op het moment niet doe...vind ik dit echt fantastisch !

en ondertussen geleerd:
het leven is net een frikandel....je moet hem zelf speciaal maken :mexico:
 
Back
Top