Moog wordt onderdeel van InMusic

Moog wordt onderdeel van InMusic (o.a. AKAI, Alesis, AIR). Statement op de website van Moog:


"Aan onze vrienden, artiesten, partners, medewerkers en gemeenschap:

Het is mij een genoegen en een voorrecht om u het opwindende nieuws te brengen dat Moog Music is toegetreden tot de inMusic-familie.

Met zijn gevarieerde selectie van innovatieve bedrijven in de muziektechnologieruimte, staat inMusic bekend om zijn toewijding aan het ontwikkelen van hoogwaardige uitvoerings- en productie-instrumenten voor muzikanten over de hele wereld. We zijn verheugd om deel uit te maken van deze groep getalenteerde, gelijkgestemde mensen die onze missie ondersteunen terwijl we doorgaan met het ontwerpen en bouwen van 's werelds best klinkende elektronische muziekinstrumenten.

Toegewijd aan het handhaven van de geluids-, kwaliteits- en productiefilosofie waar Moog bekend om staat, kan inMusic oplossingen bieden ter ondersteuning van de gebieden die voortdurende uitdagingen zijn geweest voor ons bedrijf als klein productiebedrijf. Deze nieuwe samenwerking geeft ons toegang tot het efficiënte wereldwijde distributie- en supply chain-netwerk van inMusic, terwijl we inMusic en de aan haar gelieerde merken een diepgaande expertise op het gebied van analoge synthese bieden.

Met de productontwikkeling die nog steeds wordt geleid door Steve Dunnington, een oude Moog-ingenieur en voormalig student van Bob Moog, zijn we er trots op dat we het ontwerpen, ontwerpen en bouwen van instrumenten in onze geboorteplaats Asheville, North Carolina, VS, kunnen houden.

Onze nieuwe partners bij inMusic, gevestigd in Cumberland, Rhode Island, zullen een buitengewone schat aan kennis en ervaring meebrengen om onze inspanningen te ondersteunen en voort te bouwen op onze 70-jarige erfenis.

De recente gesprekken die ik heb gehad met de CEO van inMusic, Jack O'Donnell, waren op zijn zachtst gezegd inspirerend. Jack deelde met mij de verhalen van zijn eerste synthesizer, een Moog modulair systeem, en de impact van dit instrument en Bob's visie op zijn carrière. We hadden onlangs de gelegenheid om Jack in de Moog-fabriek te ontvangen en met hem de passie en toewijding te delen die ons kleine team dagelijks in ons werk brengt.

We zijn verheugd om u kennis te laten maken met de vele innovatieve hardware- en software-instrumenten die ons team aan de horizon heeft. Deze samenwerking met inMusic stelt ons in staat om nieuwe gemeenschappen te bereiken en de grenzen van muziektechnologie te blijven verleggen. Het vinden van een partner die onze waarden, missie en nalatenschap eerbiedigt, is een grote zegen voor ons bedrijf en onze gemeenschap.

De toekomst ziet er rooskleurig uit voor Moog en de ongelooflijke gemeenschap die onze instrumenten en alles waar we voor staan heeft omarmd. We zijn dankbaar voor uw loyaliteit en steun onderweg, en we kunnen niet wachten tot u alles ziet (en hoort) wat u te wachten staat."

1686665148537.png
 
Ik vind het dan wel mooi om te zien hoe kapitalisme ineens volkomen kut is als het zich eens niet in jouw voordeel uit.
 
Denk dat het waarschijnlijk niet allemaal zo zwart/wit is...

Bob Moog was ongetwijfeld een charismatische, gepassioneerde, visionaire electronic engineer die ons veel mooie dingen heeft gebracht en heeft ongetwijfeld anderen (inclusief Uli ;-)) heeft geinspireerd.

Denk niet dat Bob Moog ooit de ambitie had om van Moog, een of ander commercieel imperium te maken en denk dat hij best tevreden was met een rendabele, kwaliteits-niche-markt. Of dit nu een slechte zakenman van hem maakt? Vanuit kapitalistisch standpunt dat je ieder jaar moet groeien of bedrijven overnemen waarschijnlijk wel...

Maar om innovatief en succesvol te blijven moet je een deel van je winst blijven investeren in R&D en niet op je lauweren (en decennia oude IPs) blijven rusten.
Denk dat hij dat naar het einde van zijn carriere wat minder gedaan heeft en als je dan nog ziek wordt heb je waarschijnlijk andere prioriteiten...
Maar het feit is dat er nog weinig innovatiefs uit de Moog fabriek kwam en dat de re-issues makkelijk en legaal gecloned kunnen worden.

Ik heb zelf zowel Moog en een Behringer Moog-clone en er zijn wel wat verschillen in bouwkwaliteit en "feel" waar ik gerust aardig wat meer (20-30%) had willen voor betalen maar het enorme prijsverschil is echt op geen enkele manier te verantwoorden. Hadden ze nu bvb die Moogerfoogers een een Mini-Model-D aan een marktconforme prijs kunnen blijven produceren had hun dat gerust hun stabiele revenue stream kunnen zijn die hun R&D verder kon financieren.

Vrees dat zijn dochter helaas wat minder charismatisch, gepassioneerd en visionair is... En als ze dan nog geconfronteerd werd met sociale onrusten, pandemie, globale supply chain issues, concurrentie van veel goedkope clones en onder druk gezet worden door aggressieve resellers... kan ik ergens wel snappen dat ze eieren gekozen heeft voor haar geld en Moog verkocht aan de eerste de beste investeerder die een degelijk bod deed en toch een beetje de garantie gaf dat de Moog naam zou verder leven...

Spijtig voor de werknemers maar zou jij het anders doen... Maar dit doet me ook een beetje denken aan de staking in Ford Genk omdat de laatste man aan de assemblage band minder keuze in broodjes had dan de eerste, terwijl management bezig was met onderhandelingen om de hele fabriek te verhuizen naar een land waar assemblage minder duur was en personeel minder veeleisend... Dan denk ik, het was misschien niet het moment om hard op tafel te slaan als het al minder goed gaat met het bedrijf... Dan heb je de keuze, ofwel blijf je om de family-business te redden ofwel vertrek je zelf voordat er een grote ontslagronde is. Maar je eigen werknemer op zulk moment boycotten is jezelf in de voet schieten...

En de fout compleet bij de consument leggen die Behringer kopen is al helemaal te gek... Ik betaal met plezier 10-20% extra voor een bio-scharrel-ei als ik weet dat de kip, de boer en ikzelf daardoor een beter leven hebben maar wat Moog vroeg was niet meer 10, 20 of 30% meer...

En veel Amerikaanse en Europese "kwaliteitsproducten" worden "Designed in California" (of Duitsland) maar ge-manufactured in lage loon landen, zolang er maar een degelijke QA is zou dat op zich geen probleem mogen zijn... Maar door verregaande automatie is het tegenwoordig quasi net zo duur om een robot in EU of USA te zetten dan in China dus de lage lonen maken steeds minder uit. Zet daartegen de geo-politieke spelletjes. de lessen die we uit de pandemie/supply-chain-issues geleerd hebben en de lange/dure shipping... Is het tegenwoordig steeds interessanter om in EU of USA te laten maken...
 
Zag op instagram dat Uli heeft aangekondigd te kijken of ze een memory moog kunnen kunnen namaken....

Wereld is echt gek aan het worden...
 
Vrees dat zijn dochter helaas wat minder charismatisch, gepassioneerd en visionair is... En als ze dan nog geconfronteerd werd met sociale onrusten, pandemie, globale supply chain issues, concurrentie van veel goedkope clones en onder druk gezet worden door aggressieve resellers... kan ik ergens wel snappen dat ze eieren gekozen heeft voor haar geld en Moog verkocht aan de eerste de beste investeerder die een degelijk bod deed en toch een beetje de garantie gaf dat de Moog naam zou verder leven...
De dochter heeft hier niets mee te maken, die was niet betrokken bij Moog Music maar bij de Bob Moog Foundation. Zij heeft dus geen rol gespeeld bij het leiden van het bedrijf of de verkoop ervan.


Zie ook VIDEO: Bob Moog Foundation Executive Director Speaks on the Sale of Moog Music to inMusic - The Bob Moog Foundation
 
Allemaal mooi en wel maar behringer heeft wel de krenten uit de pap gepikt en met de crises en de sowieso al erg kleine winstmarges heeft dat zeer zeker bijgedragen aan de teloorgang van moog
En wat je daarvan vind mag hezelf weten , maar zo is het wel gebeurd .

En van die exclusieve deal waarover in het youtube filmpje gesproken wordt nog maar te zwijgen , of zullen we dat maar als “ de nekslag “ betitelen …
 
Ik heb een originele Moog Sub 37 gekocht in 2015... Zeer tevreden van trouwens en denk niet dat ik hem ooit zal verkopen tenzij ik echt honger heb...
Als meer synthforum profeten dit gedaan zouden hebben, had het inderdaad misschien een aantal jaren langer geduurd voordat de Moog naam opgekocht werd.

Hoe je een kleine winstmarge over kan houden op een 5000-6000 EUR reissue van een 50 jaar oude Model D snap ik niet goed...
Toch niet als Behringer een gelijkaardige synth kan maken voor een fractie van die prijs en er nog winst op kan maken.

Ik heb zelf lang getwijfeld tussen de DFAM en Edge maar toen Moog verkocht werd aan InMusic was de kogel snel door de kerk.
En de layout van de Edge vind ik ook logischer.

Je kan mij natuurlijk blamen van het faillisement van Moog maar ben er zeker van dat als Bob Moog nog geleefd zou hebben, hij nog liever zijn schoen opat dan zijn levenswerk te verkopen aan InMusic. Laten we hopen dat het loopt zoals bij Sequential of Oberheim... Dat er niets nuttig mee gedaan wordt en binnen een paar decennia de naam terugkeert naar de family Moog (of op zijn minst naar de laatste generatie Moog engineers).
 
Allemaal mooi en wel maar behringer heeft wel de krenten uit de pap gepikt en met de crises en de sowieso al erg kleine winstmarges heeft dat zeer zeker bijgedragen aan de teloorgang van moog
Als jij als premium merk wordt weggevaagd door een bedrijf dat een matige budget kopie maakt van een 50 jaar oud product (dat ook nog eens jaren voor release is aangekondigd dus Moog had er nog op kunnen anticiperen ook) dan verdien je het misschien ook niet om te overleven. Maar nogmaals, ik geloof er niet veel van. Mercedes lijdt niet onder Kia, Moog zou niet moeten lijden onder Behringer. Ander segment, andere klasse, ander budget, ander publiek.
 
Laatst gewijzigd:
Hoe je een kleine winstmarge over kan houden op een 5000-6000 EUR reissue van een 50 jaar oude Model D snap ik niet goed...
Toch niet als Behringer een gelijkaardige synth kan maken voor een fractie van die prijs en er nog winst op kan maken.

………………………….


Wat hij beschreef 2000 maakkosten , 40% voor de winkels , hou je 1400 over

Moog verkoop er 1000/ 1,4 miljoen winst

Behringer maakkosten 100 euro , voordelige deals ivm grote aantallen : 15% voor winkels , winst 250 euro
100.000 stuks /25 miljoen

Zoiets ?

Plus geen service keten/ gewoon vervangen of pech, etc

Tja als je hoopt op 10.000 model d verkoop en behringer brengt na introductie een 15 keer goedkopere toy uit , dan is dat wel een klap

En dat ook met de andere veelgewilde pedalen , drams etc

Natuurlijk heeft dat invloed gehad , zeker wanneer de spoeling al een tijd dun is geweest ivm ww.crises
 
Als Moog zijn Model Ds had moeten dumpen met dikke korting of met voorraden was blijven zitten had je een punt gehad. Maar ze waren allemaal dik uitverkocht en voor de hoofdprijs. Moog heeft dus geen exemplaar minder verkocht of een dollar minder verdiend dan als Behringer er niet was geweest met hun Model D. Volgens mij verkopen de huidige 6k(!) reissues ook best prima als ik zie hoe slecht leverbaar ze zijn. Ik zie het nog steeds niet.

In plaats van naar de prijsbeukers is het misschien ook aardig om naar de directere concurrentie te kijken. Waarom zou ik 6k betalen voor reissue van een eenvoudige monosynth van 50 jaar oud als ik voor hetzelfde geld een OB-X8 kan kopen met 8 voices, stereo en de hele rambam en dan nog genoeg geld terugkrijg om een weekend helemaal los te gaan in een tophotel met dure escorts, premium champagne en illegale psychoactieve substanties? Of een Prophet-10, met een Bax 5% kortingsbon hou ik dan zelfs genoeg geld over voor een Matriarch erbij.
 
Laatst gewijzigd:
Ben Jordan gaat (zoals wel vaker, want dat levert clicks op) wel erg kort door de bocht. Ook ik denk dat Moog het sowieso niet had overleefd als zelfstandige firma. Misschien heeft Behringer het iets versneld en misschien ook niet, want iemand die een echte Moog wil koopt een echte Moog en geen kopie.
Andersom kan iemand die een kopie koopt daardoor juist WEL interesse krijgen om een echte Moog te kopen.
 
De enige plek waar ik me voor kan stellen waar Moog wel last heeft van Behringer is bij hun instappers als de Mother 32 en DFAM etc. Maar de varianten van Behringer zijn daar veel minder direct duidelijk (waarschijnlijk omdat die producten recent zijn en dus nog beschermd worden door wetgeving), en Jordan zegt ook dat die (schijnbaar) niet echt verkopen. Maar ja, dan zit je ook in de vijver waar nu álle grote jongens zitten ... van Behringer met hun clones tot Korg met hun Volca's/Logues en Roland met hun Aira's en Boutiques. En talloze kleinere producenten als Dreadbox, Erica, etc. etc. Dan zul je of iets moeten doen dat écht met kop en schouders uitsteekt boven de rest of inderdaad voor goedkope massaproductie gaan.
 
Wat hij beschreef 2000 maakkosten , 40% voor de winkels , hou je 1400 over

Moog verkoop er 1000/ 1,4 miljoen winst

Behringer maakkosten 100 euro , voordelige deals ivm grote aantallen : 15% voor winkels , winst 250 euro
100.000 stuks /25 miljoen
Dat is altijd een keuze die je moet maken... Ga je voor kwaliteit en luxe met een grotere marge of kwantiteit met een kleinere marge...

Maar als je failliet gaat met een winstmarge van 70% (2000EUR investeren, 1400EUR winst)... (Zou ik graag zelf in investeren)
Als je een winkel een marge gunt van meer dan 2250EUR om een doos te verschuiven waardoor je er minder verkoopt...
Als een concurent zijn maakkost 20x lager ligt...

... tja dan ben je misschien niet zo heel goed bezig en is het makkelijk het op de concurrent of op de klant to stoten.

Maar als de maakkost nu al wat lager zou liggen bvb 1000EUR (dus nog altijd 10x hoger dan de concurent).
En je tevreden zou zijn met een winstmarge van pakweg 20-30% en retailers ook nog een 20-30% gunt (dus ergens tussen de 1499-1699EUR),
zoals destijds de Moog Sub37 (zie niet in waarom de 50 jaar oude Model D duurder zou moeten zijn) dan was het een heel ander verhaal geweest...

Ik zou desnoods overwegen om ze zelf te verkopen zoals bvb Ableton doet met Push...
Heb je geen groot/kleinhandel die het grootste deel van je marge opvreten...

Of beter onderhandelen... Als de groten je onder druk zetten verkoop je via de kleintjes...
Bax verkoopt ook geen Behringer meer omdat ze niet genoeg marge mochten nemen.
En wie echt een Moog wil, wil dat gerust rechtstreeks of via een kleinere winkel kopen.

En met een marge van 20-30% tegen een hogere prijs ipv 15% tegen een lagere prijs, zullen ze toch 2x nadenken.
 
Als Moog zijn Model Ds had moeten dumpen met dikke korting of met voorraden was blijven zitten had je een punt gehad. Maar ze waren allemaal dik uitverkocht en voor de hoofdprijs. Moog heeft dus geen exemplaar minder verkocht of een dollar minder verdiend dan als Behringer er niet was geweest met hun Model D. Volgens mij verkopen de huidige 6k(!) reissues ook best prima als ik zie hoe slecht leverbaar ze zijn. Ik zie het nog steeds niet.

In plaats van naar de prijsbeukers is het misschien ook aardig om naar de directere concurrentie te kijken. Waarom zou ik 6k betalen voor reissue van een eenvoudige monosynth van 50 jaar oud als ik voor hetzelfde geld een OB-X8 kan kopen met 8 voices, stereo en de hele rambam en dan nog genoeg geld terugkrijg om een weekend helemaal los te gaan in een tophotel met dure escorts, premium champagne en illegale psychoactieve substanties? Of een Prophet-10, met een Bax 5% kortingsbon hou ik dan zelfs genoeg geld over voor een Matriarch erbij.
Omdat ik een Minimoog wil , compleet en zonder geperste zijkantjes en miniknoppen die ik aanraak als ik de knop ernaast draai bv ? En die ook nog beter klinkt ook .

En ja , moog is acuut gestopt met de eerste reissue productie op het moment dat behringer met de boog uitkwam …anders was die productie zeker nog een tijd doorgegaan en de verkoop ook .

Waarom is het zo moeilijk om het businessmodel/ krenten stelen van behringer eens kritisch te beschouwen En zeker nu weer een van de ( meest iconische) kleinere er mede door onderuit is gegaan …
 
Waarom is het zo moeilijk om het businessmodel/ krenten stelen van behringer eens kritisch te beschouwen En zeker nu weer een van de ( meest iconische) kleinere er mede door onderuit is gegaan …
Er kijken heel veel mensen kritisch naar Behringer, maar is het faillissement van Modal ook de schuld van Behringer? En de ondergang van ARP? Oberheim? Alesis? En ga zo maar door.
De malaise in de muziek industrie is al langer aan de gang en het is wel heel makkelijk (Ben Jordan verdient er geld mee) om Behringer overal de schuld van te geven.
Je kan ook iedereen die een plugin gebruikt i.p.v. de originele synth te kopen aanwijzen als schuldige.

(Je wil niet weten wat voor belachelijke condities Yamaha ons als muziekwinkel wilde opdragen in de jaren 90.)
 
Het gaat veel over de Model D. Het is wel een apart verhaal. Moog heeft een 2017 reissue. Daar bij werd verteld dat ze hem maar een keer zouden heruitgeven. Uli komt met een clone en die productie van die reissue stopt. Paar jaar later maken ze weer die reissue. Denk ook wel dat mensen zn Uli ding kopen en dan later juist een echte Moog willen. Zelf ga ik nooit iets van uli kopen. Dat bedrijf heeft geen respect voor andere bedrijven. Ook van kleine modulair bedrijven, die echt heel klein zijn kopiëren. Snap toch niet dat die niet een bedrijf is begonnen onder andere naar. Behringer was al zoveel jaren bekend met slechte kwaliteit troep.
 
Waarom is het zo moeilijk om het businessmodel/ krenten stelen van behringer eens kritisch te beschouwen En zeker nu weer een van de ( meest iconische) kleinere er mede door onderuit is gegaan …
Omdat ik na 25 jaar in productontwikkeling en marketing geïnteresseerd en werkzaam te zijn geweest van mening ben dat daar het probleem niet zit in dit specifieke geval en daar inmiddels al meer dan genoeg argumenten voor heb aangedragen.
 
"Maar goed Nap, als je er dan zoveel van weet jij arrogante blaaskaak, waar denk JIJ dan dat het fout is gegaan?" Goeie vraag. Ik heb natuurlijk geen inzicht in wat zich binnen Moog allemaal afspeelt behalve de artikelen en forumposts, maar op basis van die beperkte informatie zou ik het in eerste instantie in deze factoren zoeken:
  • Je brengt een reissue uit van je meest succesvolle en beroemde product maar geeft het al bij voorbaat op omdat de concurrent met een goedkope plastic prul variant uitkomt - waarom geloof je niet in je eigen product? Die serie is nu, binnen 5 jaar, bijna het dubbele waard geworden op de tweedehands markt dus ze hadden er makkelijk veel meer kunnen maken en verkopen. De vraag was er gewoon en is er nog steeds - geruige de nieuwe serie die nu wordt uitgebracht voor bijna het dubbele(!) van de vorige keer.
  • Je bent een premium brand gericht op vermogende muzikanten, waarbij ongetwijfeld ook veel wat oudere en meer conservatieve types zitten, maar in je marketing gebruik je bijna alleen maar woke tuinbroekfiguren met paars geverfd haar die eruit zien alsof ze net van school af zijn en meer op zoek zijn naar zichzelf dan een nieuwe synth. Mismatch.
  • Je brengt een synth van 8.5k (inmiddels 11k) uit en belooft deze met de community verder uit te ontwikkelen en vervolgens release je 1 update per jaar waar bijna alleen maar bugfixes inzitten en in 2018 beloofde features nog steeds ontbreken.
  • Je maakt een website dat een absoluut gedrocht is in het gebruik en waarbij vaker niet dan wel gereageerd wordt op berichten via chat of mail - ook als het over serieuze issues met je gear gaat.
  • Je brengt een paar leuke instap-analoogjes uit in het al bijzonder drukke rond-de-vijf-euro-segment. Je belangrijkste onderscheidende vermogen ten opzichte van de concurrentie is dat je er geen MIDI instopt.
  • Je stopt je vingers in je oren als mensen vragen om Moogerfooger reissues, ondanks dat ze op de tweedehands markt 3x zo duur zijn als bij introductie.
  • Maar je komt wel met een softwareversie waarbij je de early adopters een klap in het gezicht geeft door ze binnen 2 maanden al zwaar in de bonus te gooien.
Conclusie: Het is de schuld van Behringer.
 
Laatst gewijzigd:
Back
Top