"Waarom moderne synthese beter is dan analoog"

Nieuwe synths hebben minder hout en zijn dus minder brandgevaarlijk. Daarom dus ..
 
Pff néh... Die zijn al dikwijls de revue gepasseerd en ontaarden regelmatig in geloofs-discussies... dan komt er weer conflict over de interpretatie van SF-richtlijnen rond politiek, geloof, censuur etc... wat weer leidt tot dismembering of verwijderde topics...
Laten we het gezellig populistisch houden
:D

Da's waar het meestal op uitdraait ja, van die topics die lekker uit de bocht vliegen. :D
 
... waarmee je zowel (virtueel) muziek kunt afspelen als maken, video's kunt bekijken, kunt gamen, virtueel kunt eten en drinken, dronken worden, etc.

mij heb je overtuigd... waar kan ik pre-orderen? :D


Daar kom je wellicht niet eens zo heel ver mee. In een scenario dat er wel iets op lijkt, Agent Smith gaf 'ns een uitleg waarom.

Did you know that the first Matrix was designed to be a perfect human world? Where none suffered, where everyone would be happy.
It was a disaster. No one would accept the program. Entire crops were lost.

Some believed we lacked the programming language to describe your perfect world. But I believe that, as a species, human beings define their reality through suffering and misery.

The perfect world was a dream that your primitive cerebrum kept trying to wake up from.
 
Persoonlijk geeft het overwinnen van uitdagingen mij een kick. Maar ik zie niet in waarom ook dat niet virtueel na te maken zou zijn. Zijn niet de meeste games gebaseerd op het oplossen en overwinnen van virtuele moeilijkheden?
 
Persoonlijk geeft het overwinnen van uitdagingen mij een kick. Maar ik zie niet in waarom ook dat niet virtueel na te maken zou zijn. Zijn niet de meeste games gebaseerd op het oplossen en overwinnen van virtuele moeilijkheden?
Absoluut! En geeft mij persoonlijk enorm veel voldoening.
MIsschiem dat het voor een non-gamer heel raar klinkt hoor, maar als ik na 3 avonden zwoegen en tientallen keren doodgaan ineens de eindbaas van Sekiro wel versla... holy fuck... wat een ontlading :D (moeilijkste game die ik ooit uitgespeeld heb)

Ikzelf vind zelfs dat het niet waardeloze tijdverpsilling is. De moeilijkere games (de darksouls series, sekiro, maar ook de gouwe ouwe zoals megaman) hebben denk ik wezelijk bijgedragen aan mijn vermogen om te kunnen relativeren en volhouden.
Maar goed... als ouwe verstokte gamer ben ik ultra biased natuurlijk :D kan ook gewoon zijn dat ik met de leeftijd wat ouwer, geduldiger en rustiger ben geworden... maar ik leg graag een link met de games :)
 
Ik heb sinds kort een Iridium.

Het ding heeft indrukwekkende mogelijkheden met zeer bijzondere klanken en een verrassend lekker werkende UI (en ik ben daar zeer gevoelig voor). Het geeft wel duidelijk een andere beleving dan een analoge poly. Bij een Moog, Sequential of klassieke Roland synth heb ik echt het gevoel dat er een soort 'electronisch bloed' door het apparaat circuleert, dat er componenten hard voor mij aan het werk zijn in plaats van een computer die nullen en enen aan het blenden is. En dat die componenten gaan zuchten, kraken en protesteren als je je sliders niet onderhoudt.

De Iridium daarentegen voelt als een fantastisch werkende machine zonder ziel, en toch vind ik 'm tof omdat ie zo ontzettend veel kan en enorm lekker werkt. Maar zodra ik er analoge dingen mee probeer te emuleren, voelt het vooral alsof ik een dure coverband hebt ingehuurd.
 
Ik heb sinds kort een Iridium.

Het ding heeft indrukwekkende mogelijkheden met zeer bijzondere klanken en een verrassend lekker werkende UI (en ik ben daar zeer gevoelig voor). Het geeft wel duidelijk een andere beleving dan een analoge poly. Bij een Moog, Sequential of klassieke Roland synth heb ik echt het gevoel dat er een soort 'electronisch bloed' door het apparaat circuleert, dat er componenten hard voor mij aan het werk zijn in plaats van een computer die nullen en enen aan het blenden is. En dat die componenten gaan zuchten, kraken en protesteren als je je sliders niet onderhoudt.

De Iridium daarentegen voelt als een fantastisch werkende machine zonder ziel, en toch vind ik 'm tof omdat ie zo ontzettend veel kan en enorm lekker werkt. Maar zodra ik er analoge dingen mee probeer te emuleren, voelt het vooral alsof ik een dure coverband hebt ingehuurd.
Volgens mij is er best wat mogelijk op het gebied van "analoog nadoen" op de iridium.
Je kan zo'n beetje alles moduleren met een absurde hoeveelheid sources en destinations en een 40 slot matrix
met verschillende random modulatie sources (lfo met random golfvorm - warp maximaal voor smooth verloop bijvoorbeeld, of goochelen met de komplex modulator).
Ook envelop variatie heb je met 1 draai aan de knoppen tot je beschikking. Volgens mij had @flyweight hier op zijn Waldorf Quantum ook wel succesvol mee geexperimenteerd (toch? anders sorry voor 't taggen ^^)
MAar eigenlijk doet dat er allemaal niet zo toe, want als je echt analoog had gewild had je dat voor dat geld ook wel kunnen kopen :)

Maar het leukste vind ik deze opmerking:
"De Iridium daarentegen voelt als een fantastisch werkende machine zonder ziel"
Want als je instrument geen karakter (of ziel) toevoegd... Hoor je dan niet de pure artiest?
beetje filosofische vraag natuurlijk, maar je zou kunnen denken "die moog klinkt altijd goed, voor de Iridium moet ik wat kunnen" ^^

mijn geneuzel niet te serieus nemen hoor... ik ben een enorme quantum/iridium fanboy :p
heb ook eens dit topic aangemaakt:
 
Laatst gewijzigd:
Een apparaat zonder ziel zie ik als gereedschap. Het kan tegelijkertijd niks maar het kan ook tevens alles.

Ik zie zo'n synth als een Iridium/Quantum als een schildersezel met een leeg canvasdoek opgesteld. de mogelijkheden zijn je schildersgerei

Maar op dit punt heeft het ook geen ziel, het is slechts puur vergif opgesteld op een tafeltje. Van een schilderij is nog geen spraken, je hebt wel om je heen wat presets (schilderijen gemaakt door anderen waar je iets van vind en uitgesproken mening over hebt) Dat wilt niet zeggen dat je zo'n zelfde schilderij gaat maken met de aangeboden middeltjes.

Kortom die ziel stop je er zelf in, wat dus een schilderij of in dit geval sounddesign tot leven wekt. Alleen niet iedereen ziet het op die manier.
 
Volgens mij is er best wat mogelijk op het gebied van "analoog nadoen" op de iridium.
Je kan zo'n beetje alles moduleren met een absurde hoeveelheid sources en destinations en een 40 slot matrix
met verschillende random modulatie sources (lfo met random golfvorm - warp maximaal voor smooth verloop bijvoorbeeld, of goochelen met de komplex modulator).
Ook envelop variatie heb je met 1 draai aan de knoppen tot je beschikking. Volgens mij had @flyweight hier op zijn Waldorf Quantum ook wel succesvol mee geexperimenteerd (toch? anders sorry voor 't taggen ^^)
MAar eigenlijk doet dat er allemaal niet zo toe, want als je echt analoog had gewild had je dat voor dat geld ook wel kunnen kopen :)

Maar het leukste vind ik deze opmerking:
"De Iridium daarentegen voelt als een fantastisch werkende machine zonder ziel"
Want als je instrument geen karakter (of ziel) toevoegd... Hoor je dan niet de pure artiest?
beetje filosofische vraag natuurlijk, maar je zou kunnen denken "die moog klinkt altijd goed, voor de Iridium moet ik wat kunnen" ^^

mijn geneuzel niet te serieus nemen hoor... ik ben een enorme quantum/iridium fanboy :p
heb ook eens dit topic aangemaakt:
Ja precies, de Iridium kan analoog prima nabootsen, zoals menig digitale synth. En dat maakt 't per definitie een coverband.

De ware kracht zit echter in de veelvoud aan oscillator-types en uitgebreide sound design mogelijkheden, in combinatie met een goede UI en hoge polyfonie. Die combinatie is met pure analoge electronica vrijwel niet niet voor elkaar te krijgen, laat staan betaalbaar. Het logisch dat er een VA-component bij zit, maar dat is natuurlijk niet de reden waarom men de Iridium/Quantum koopt.

Uiteindelijk is een instrument slechts zo goed als zijn UI. Want als je iets theoretisch in de praktijk niet voor elkaar krijgt – als een veelbelovende feature niet te bedienen valt – dan is de waarde onder de streep nul. De Iridium heeft mij wat dat betreft echt positief verrast qua UI. Wellicht komt het omdat grootmeester Axel Hartmann eraan gewerkt heeft! 🧐
 
Sommigen hier zijn toch echt aan het aftakelen.Ik vind de iridium een behoorlijke synth.
En met een synth moet je spelen, niet over praten!Enfin dit is wel een forum....
 
Sommigen hier zijn toch echt aan het aftakelen.Ik vind de iridium een behoorlijke synth.
En met een synth moet je spelen, niet over praten!Enfin dit is wel een forum....

Mooie Digitale Synth is niks mis, zeker een Iridium of een Quantum, ik vind ze fantastisch en ondanks dat ik ook van analoog houd (heb het ea aan echte ARP's en Moog's) verkies ik een Quantum boven een Moog One.
 
Ik wil nog graag een hele dikke digitale synthesizer, maar die Waldorfs kunnen me helaas niet bekoren. Wel hele mooie UIs. Wavestate, C15 en Osmose doen het ook niet helemaal voor mij. Ik blijf zoeken, voorlopig doe ik het met plugins.
 
tja moeilijker is niet altijd mooier in het eindresultaat.
 
Back
Top