Bedankt voor jullie reacties.
Nog niemand heeft het geprobeerd merk ik wel
even een paar dingen:
De theorie is, zoals ik zei, en jullie ook, alleen een hulpmiddel,
jij moet kiezen wat je gebruikt en wat je niet wil gebruiken.
Voor diegene die het niet zo hebben op het conservatorium en het belerende aspect:
Heb je het zelf meegemaakt, of heb je diegene gevraagd waarom ze zo theoretisch spelen??
Het ligt ook aan hoe je zelf denkt. Jij vind dat het goed gaat zo; 'ik kan zelf wel dingen leren'. Het gaat erom dat je iets wil leren.
als je ook weet waarom je iets niet goed vind kan dat je ook verder helpen in je composities/producties.
Nog even een reactie op de vier catogorien.
Origineel geplaatst door trigg
OK, je hebt dus eigenlijk 4 dingen he (voor de duidelijkheid )
1. theoretisch goed onderlegde muzikanten die alleen bestaand werk van anderen kunnen reproduceren
dit zijn de figuren die niet kunnen spelen zonder bladmuziek en je komt ze veel tegen in orkesten en soms als sessie-muzikanten. Degenen die niet capabel genoeg zijn (niet tot 4 kunnen tellen bv.), vallen meestal al in een vroeg stadium af.
Dit is wel eentje die bewijst dat je volgens mij niet weet wat er allemaal bij komt kijken om een goede uitvoering te geven van bestaand werk, heb je dat al es gedaan, een bestaand stuk uitgevoerd ??
Voor de duidelijkheid, in deze groep horen:
alle mensen die naar de muziekschool gaan en les hebben, ze spelen ieder alleen wel op hun eigen manier, ook al is dat plat, heel muzikkaal of iets ertussenin.
Een belangrijk voorbeeld in groep 1 is ook wel de klassieke afdeling van alle conservatoria op de wereld. Die leren om de muziek te interpreteren naar de stijl van het stuk, let wel: een eigen interpretatie, dus als het goed is zie je bij twee verschillende eindexamens viool twee verschillende uitvoeringen van hetzelfde stuk. daar wordt je op beoordeelt: jouw persoonlijke invulling van de partij.
En natuurlijk de mensen die zichzelf alles aanleren
2. theoretisch goed onderlegde muzikanten die tevens op gevoel kunnen improviseren en hun theorie in de praktijk optimaal toe weten te passen.
Dit is het genre muzikanten die denk ik het beste uit de 2 werelden weet te combineren (waar ik mezelf graag toe zou willen scharen!)
Hier de lichte afdeling van het conservatorium die ook leert om op zijn manier te improviseren, ook weer van totaal op elkaar lijkend tot een heel eigen stijl.
Ook weer de mensen op de muziekschool en de autodidiacten.
3. theoretisch niet onderlegde muzikanten, die puur spelen op gevoel en daar soms hele leuke dingen uithalen
Nog steeds 1 van de meest interessante groeperingen, omdat zij zich in principe alleen laten leiden door wat in henzelf opkomt. Deze groep valt dan weer onder te verdelen in een groep die wel open staat voor de theorie die erachter ligt en de groep die dat bewust niet doet (zoals 6trak
).
Puur op gevoel is denk ik dat je de theorie wel weet maar niet kan benoemen, als je uitlegt wat je gedaan hebt, kan je alleen zeggen:ïk deed het op gevoel. Precies zoals jij al aangeeft met de nadruk op ' er soms leuke dingen uithalen" en het "wel of niet willen openstaan voor de theorie erachter".
4. theoretisch niet onderlegde figuren, die spelen als een natte krant
Tja, hier lopen er natuurlijk meer dan genoeg van rond. Vaak mensen die puur als hobby met muziek bezig zijn (niks mis mee natuurlijk) of lui die constant maar apparatuur blijven kopen, omdat ze denken dat het daaraan ligt dat er niks fatsoenlijks uitkomt. Uiteindelijk ook vaak de groepering die hun zootje op een gegeven moment op marktplaats verkoopt tegen de tijd dat ze bv. gaan samenwonen
Veel muzikanten haken ook af omdat ze zelf te lui zijn om wat meer tijd te steken in de muziek. Meestal horen zij ook alleen maar muziek en luisteren niet wat er nou eigenlijk gebeurt. Daar kan je al veel van leren.
Maar het is en blijft een persoonlijk invulling.
Vanavond komen de omkeringen erbij. Ik zal het ritme vrij laten.
En nogmaals: probeer het gewoon eens te volgen. Je kunt het later weer vergeten.