Ben ik een uitzondering?

dorrus

Stamgast
Lid sinds
14 november 2004
Berichten
182
Heel mijn leven muziek gemaakt, Vroeger was het me nooit genoeg.
Naast mijn zware baan, 's avonds optreden- gemiddeld drie keer in de week én elke dinsdag repetitie. Het kon niet op.
Terwijl ik ouder werd dacht ik vaak aan het moment dat ik met pensioen zou gaan. Elke dag muziek maken en bij minstens drie verschillende bands zou ik me aan gaan sluiten.
En nu het dan zo ver is, ik nog steeds erg graag muziek maak en het absoluut niet missen kan, heb ik geen zin meer in optreden. Ben ik klaar met het altijd aanwezige gezeur van andere bandleden ( en mezelf natuurlijk ;)
Kan mijn rug het gesjouw van alle apparatuur niet meer aan. Ben ik de talloze verzoekjes beu. "spelen jullie niets van BZN?" "kan het niet wat zachter? " "Kan die versterker ook uit? " Fluiten mijn oren door tinnitus en Verlang ik naar de vrijheid en een lege agenda, zonder afspraken, en denk ik, "Vind ik het spelen in 'n band nog wel leuk?" In mijn home studio speel ik wat ik zélf wil, zolang of zo kort ik het zelf wil, én hoef ik niet te sjouwen. maar ja, ook geen applaus daar... ( al kreeg ik dat toch al niet zo veel ;)

Heb ik dat alleen of is het gewoon de leeftijd.... Misschien tijd om te gaan vissen of zo...;)
 
Laatst gewijzigd:
Het is de leeftijd. De energie wordt minder bij het ouder worden, en bij veel dingen is het nieuwtje er dan wel vanaf. Tijd om terug te keren tot de essentie, tot de dingen die er - voor jezelf - echt toe doen. Bovendien zal je visie op het leven dan meestal vaste vormen hebben aangenomen, wat zich slecht verdraagt met de steeds wisselende waan van dag en de eisen die van daaruit door steeds nieuwe lichtingen "snotblagen" aan je gesteld worden. Ik zou zeggen geniet van je vrijheid! Ikzelf heb nog een paar jaar te gaan tot mijn pensioen...
 
Vroeger (22 jaar terug, ben nu 42) droomde ik er van om ieder weekend door de wereld te reizen en plaatjes te draaien. Het is er nooit van gekomen en heb ik eigenlijk helemaal geen dromen meer die gerelateerd zijn aan muziek. Iemand vroeg me vandaag wat me droom leven is (in het algemeen), alhoewel ik nog aan het nadenken ben over het antwoord, kom ik eigenlijk tot de conclusie dat ik heel blij ben met m’n leven. Het zou leuk zijn als de twee businesses die ik aan het opstarten ben gaan lukken. Maar lukt het niet, ook goed. Ik ben onwijs blij met wie ik ben, met alles wat ik doe (inclusief de fouten die ik maak en uitdagingen die ik tegenkom), en geniet volop. Mijn leven is echt heel mooi zoals ik dat zelf ervaar. Iedere dag is een nieuwe dag waar ik blij ben met wat er gebeurt. Ben steeds meer in het nu, alhoewel ik wel richting heb waar ik naar toe ga in een aantal dingen (business, woon omgeving, plannen om andere landen/plekken te bezoeken), zijn er veel dingen waar ik altijd naar verlangde niet meer nodig. Puur omdat ik tevreden ben met mezelf. Ja, het zou leuk zijn als er iemand in m’n leven komt om dit mee te delen, maar ik heb het niet meer nodig. Het zou een leuke aanvulling zijn, geen verlangen dat ik nastreef. Zelfs liever zonder dan met iemand die het net niet is.

Terug te komen op jouw verhaal. Ben zelf nooit artiest geweest maar heb er wel aan de zijlijn gestaan als geluidstechnicus. Ik me heel goed voorstellen dat je geen zin meer hebt in het hele gebeuren met wat er bij komt kijken om op het podium te staan. Het kost een hoop tijd en energie. Aan de andere kant levert het natuurlijk ook wat op. Het is volgens mij onwijs gaaf om op het podium voor het publiek te staan met een instrument in je handen (zolang niemand aan je vraagt of je wat van BZN kan spelen ;). Maar er zijn ook een hoop andere dingen die misschien net zo leuk zijn en minder inspanning kosten. Het maken van muziek in je eigen studio kan zoiets zijn. Ik vind het knap van je dat je zo een toewijding had (of misschien nog steeds hebt) om naast je zware baan (en waarschijnlijk je normale leven) zoveel te investeren in muziek en optreden.

Misschien kan je met zo’n Akai MPC Live II gaan vissen? Dat ding werkt op batterijen en zitten volgens mij ook synths in. Die beesten bijten ook niet de hele dag, kan je ze mooi de tijd doden.
 
Ik denk dat het een leeftijdsding is inderdaad. Vorige week was ik in Berlijn voor Superbooth, en in de stad raakte ik aan de praat met een stel jonge gastjes uit Engeland die speciaal voor het nachtleven en de clubs gekomen waren. Ik vond dat vroeger ook helemaal geweldig. Maar ik ben nu 47, en eigenlijk geen moment was ik in de verleiding om ook maar iets van de roemruchte Berlijnse technoscene mee te pakken. Nee, liever rond 22.30 in het hotel, nog even chillen en op tijd naar bed zodat ik de volgende ochtend weer fris & vrolijk op kon staan voor beurs en sightseeing. Dat was 25-30 jaar geleden wel anders geweest.
 
Aan de vraag om iets van BZN te spelen kun je op een verrassende manier voldoen (zonder jezelf geweld aan te doen) ;):

 
Laatst gewijzigd:
Ben ik klaar met het altijd aanwezige gezeur van andere bandleden en mezelf natuurlijk ;)
Kan mijn rug het gesjouw van alle apparatuur niet meer aan. (...) "Vind ik het spelen in 'n band nog wel leuk?" (...) Heb ik dat alleen of is het gewoon de leeftijd....

Dit soort dingen hoeft niet met leeftijd te maken hebben. Vroeger speelde ik in een bandje, was ik in de twintig, toen ging dit me ook tegenstaan. Spelen in een band, met veel mensen, het is best een uitdaging. Logistiek, altijd maar sjouwen met zware spullen, maar ook het "gedoe" wat je soms met een groep mensen hebt. Niet eens met de bandleden zelf, maar wel met hun partners die zo hun meningen hadden. Vaak had dat te maken met tijd. De dagen en tijden voor het oefenen, optreden, etc. dat ging bij hen wringen en daar had ik eigenlijk ook wel begrip voor. Ook de totale hoeveelheid tijd die erin gaat zitten was een dingetje. Het kan al met al best ingewikkeld zijn om te spelen in een band.

Heb het hier op het forum vaker gezegd, als duo lijkt me eigenlijk ideaal. Je bent niet alleen, met een ander kun je toch het beste bij elkaar naar boven halen, maar het is organisatorisch wat eenvoudiger. En met een beetje geluk ook met wat minder gear die je mee moet sjouwen.
 
Als ik morgen terug zou gevraagd worden om te gaan draaien, maar dan niet de hedendaagse edm en andere ellende, zou ik het best durven. Maar dan denk ik plots aan t gewicht van de gear en besef dat ik dat niet meer in de auto gehoffen ga krijgen. Maar om opnieuw alle verzoekjes en europpapa te gaan spelen, nee dank je wel.
Misschien komt je verlangen nog terug.
 
Neeeeee…. NIET GAAN VISSEN!
Die arme beesten hebben het al zwaar genoeg….

Inderdaad. Vroeger hield ik ook van vissen, totdat ik mij realiseerde wat je de vissen nodeloos aandoet. Wandelen is een goed alternatief, of gewoon zitten aan de waterkant en je blik laten dwalen over het wateroppervlak en de rest van de omgeving. Er is veel te zien wanneer je er de tijd voor neemt...
 
De mannen van de rolling Stones spelen nog altijd in een bandje, maar ik denk dat die niet met een pa systeem moeten sjouwen.
Na het concert ieders apart in een limousine naar een 5 sterren hotel voor een massage en 3 gangen menu.Ja,en de bankrekening helpt ook wel veel voor de kinderen later.
 
Voor wat betreft het gesjouw. In mijn jonge jaren zeulde ik met en el. piano van ruim 40 kg. Luidsprekers waren ook loodzwaar.
De huidige keyboards en geluisapparatuur is stukken lichter. Dat maakt het al veel aangenamer.
Door de jaren heen heb ik verschillende projecten gedaan (bands, koren, musical begeleid). Met name de koorprojecten waren voor mij als dirigent hard werken.
Probeer maar eens 30 amateurs met de neuzen dezelfde kant op te krijgen. Maar de fantastische uitvoeringen maakten dat meer dan goed.
Daarna jaren weinig met muziek gedaan vanwege druk werk (eigen bedrijf). Ik ben nu 61 en zit sinds driekwart jaar weer in een band.
Dat geeft juist veel energie. De andere bandleden zijn eerst kritisch op zichzelf voordat zij kritiek leveren op een ander.
Iedereen is erg enthousiast en we hebben nu al een aantal leuke optredens achter de rug en nog meer op de agenda.
Mij geeft dit juist veel energie. Ik moet er niet aan denken om mijzelf op te sluiten in een studio.
 
Leeftijd speelt absoluut een rol, denk ik. Als je jong bent wil je de wereld veroveren. Als je ouder bent denk je: "Waar doe ik het allemaal voor?" Maar gaat dat ook niet in vlagen? De ene keer loop je over van de energie en creativiteit en het volgende moment is de puf helemaal weg. Optreden blijf ik magisch vinden. Dat wat je in de studio bedenkt live geweldig klinkt.
 
Heel mijn leven muziek gemaakt, Vroeger was het me nooit genoeg.
Naast mijn zware baan, 's avonds optreden- gemiddeld drie keer in de week én elke dinsdag repetitie. Het kon niet op.
Terwijl ik ouder werd dacht ik vaak aan het moment dat ik met pensioen zou gaan. Elke dag muziek maken en bij minstens drie verschillende bands zou ik me aan gaan sluiten.
En nu het dan zo ver is, ik nog steeds erg graag muziek maak en het absoluut niet missen kan, heb ik geen zin meer in optreden. Ben ik klaar met het altijd aanwezige gezeur van andere bandleden ( en mezelf natuurlijk ;)
Kan mijn rug het gesjouw van alle apparatuur niet meer aan. Ben ik de talloze verzoekjes beu. "spelen jullie niets van BZN?" "kan het niet wat zachter? " "Kan die versterker ook uit? " Fluiten mijn oren door tinnitus en Verlang ik naar de vrijheid en een lege agenda, zonder afspraken, en denk ik, "Vind ik het spelen in 'n band nog wel leuk?" In mijn home studio speel ik wat ik zélf wil, zolang of zo kort ik het zelf wil, én hoef ik niet te sjouwen. maar ja, ook geen applaus daar... ( al kreeg ik dat toch al niet zo veel ;)

Heb ik dat alleen of is het gewoon de leeftijd.... Misschien tijd om te gaan vissen of zo...;)
Nee hoor, bij mij in het verzorgingshuis waar ik vrijwilliger ben is het net zo. Ze je licht electronische muziek te luisteren op, krijg je te horen: Wat een kattegejank, heb je geen Koos Alberts of andre Hazes, dat is tenminste leuke muziek. Mag ik even een teiltje, want er moet een chinees naar buiten. Dus een bekend verhaal.
 
In de platenbakken bij de Kringloop kun je zien wat er vroeger massaal aan "muziek" werd aangeschaft. De vroegere eigenaren daarvan vind je nu in het bejaardentehuis. Het is niet zo dat die mensen vroeger wel naar het betere werk luisterden, ze hebben naar alle waarschijnlijkheid nooit iets anders dan Koos Alberts, André Hazes, James Last, Nana Mouskouri, etc. willen horen.
 
Bij elke leeftijd horen nou eenmaal bepaalde dingen en dat weet je pas als je die leeftijd hebt bereikt. Als je 35 bent en hele nachten in je studiootje kan doorhalen heb je geen idee dat dit op je 55e niet meer lukt😂

Dit accepteren en er toch het beste van proberen te maken is de grote uitdaging...
 
In de platenbakken bij de Kringloop kun je zien wat er vroeger massaal aan "muziek" werd aangeschaft. De vroegere eigenaren daarvan vind je nu in het bejaardentehuis. Het is niet zo dat die mensen vroeger wel naar het betere werk luisterden, ze hebben naar alle waarschijnlijkheid nooit iets anders dan Koos Alberts, André Hazes, James Last, Nana Mouskouri, etc. willen horen.
De reden dat er bij de kringloop voornamelijk slechte cd's staan is volgens mij dat de medewerkers de goede voor zichzelf houden😂
 
De reden dat er bij de kringloop voornamelijk slechte cd's staan is volgens mij dat de medewerkers de goede voor zichzelf houden😂

Haha - wat leuk. De reden dat mensen die niet weten waarover ze het hebben graag anderen beschuldigen is volgens mij dat ze ervan uit gaan dat anderen geen haar beter zijn dan henzelf. :z
 
Denk dat het belangrijkste is dat je dingen doet die je leuk vindt.
Misschien even bezinning en nadenken en heel ander project, nieuwe formatie formen waar jij echt plezier aan beleeft, en wat jij echt leuk vindt met je eigen grenzen?

Ik verklaarde mij ook regelmatig voor gek... om mijn Rhodes MK80 in koffer mee te slepen voor een optreden, hammond er boven op...
Was al dood voordat die koffer in mijn toyota zat..
Nu neem ik alleen nog mijn XB 1 mee. Ik heb een keuze een lichtere stage piano te kopen.... maar dat doe ik om 1 of andere reden niet..
 
  • Duimpje
Duimpjes: HJB
Hoe verklaar jij dan dat er bij de kringloop enkel rommel in de cd bakken ligt??
Als de eigenaar sterft plukt de familie de collectie uiteraard, hoe zou je zelf zijn.
 
Back
Top