Helaas wordt de interne processing van de DAW, de instructielengte van de processor en het format van je opname nogal eens met elkaar verward.
De 32bits vs 64 bits discussie gaat over het algemeen over de lengte van de instructies die je computer per CPU cycle kan verwerken en de hoeveelheid (en het maximale) geheugen die daarbij kan worden aangesproken . Je OS en applicaties kunnen bijvoorbeeld zijn geoptimaliseerd voor 32 of 64 bits processing. Het idee is dat 64 bits software efficienter en dus vaak sneller en beter werkt. 32 bits applicaties draaien meestal wel onder een 64 bits OS. 64 bits applicaties over het algemeen niet onder 32 bits OSen
32 bits floating point processing voor je MIX engine heeft te maken met de wijze waarop je DAW berekeningen uitvoert. Een grotere woordlengte betekent hier meer resolutie en headroom bij complexe bewerkingen die anders mogelijk artifacts of clipping teweeg zouden brengen. Je kunt t je een beetje voorstellen als een lastige wiskundige formule met een hoop breuken. Als je met meer decimalen kunt rekenen introduceer je ook minder afrondingsfouten in de uitkomst. 32 bits floating point berekening heeft bovendien voordelen vanwege het feit dat er op een veel primitievere (en dus snellere) manier met geheugenblokjes kan worden geschoven (bitshifting en padding etc). berekeningen verlopen daardoor sneller (in minder CPU cycles) en introduceren daardoor minder of geen clipping.
Als laatste is er de discussie over resolutie (bitdiepte) en samplerate van je opnamebestand. Je geluidskaart of A/D convertor monstert het inkomende signaal in stapjes. Een hogere samplerate betekent meer monsters per seconde en dus een hoger frequentiebereik. Om 1 periode van een sinusgolf netjes te kunnen vangen moet je immers zowel de piek als het dal kunnen monsteren. Dat impliceert dat de samplerate dus het dubbele is van je frequentiebereik.
Bij die bemonstering (hapjes) telt echter nog iets: de bitdiepte. Dat is het aantal bits dat wordt gebruikt om iedere monsterwaarde op te slaan. Meer bits betekent een breder bereik aan mogelijke waardes en dus kleinere "stapjes" in je opgeslagen golfvorm. De meest voorkomende bitdieptes zijn 8, 16 of 24 bits. Hoe meer stapjes, hoe hoger het dynamische bereik (maximale verschil tussen hard en zacht) en hoe lager ook de noisefloor van je opnames.
8 bits klinkt relatief vlak en gruizig doordat je gehoor de 'stapjes' lichtelijk kan onderscheiden. Bovendien doen hogere frequenties buiten het frequentiebereik gekke dingen in lagere frequentiegebieden die bijzondere sonische kwaliteiten met zich mee brengen :-) Deze aliasing noise en FM synth achtige rommel geeft de 8 bits sound zijn rauwe, karakteristieke geluid
Het dynamisch bereik is echter nagenoeg verwaarloosbaar
Dat is 1 van de redenen waarom je chiptunes van vroeger zo rauw en gecompressed klinken :-)
Het dynamische bereik van een 16 bits opname is uiteraard aanzienlijk groter doordat hier 2^16 stapjes worden toegepast in de bemonstering. Het voordeel is ook een aanzienlijk lagere aliasing (kleinere stapjes dus meer resolutie). Over het dynamische bereik is al de nodige discussie mogelijk aangezien het menselijk oor minder variatie kan onderscheiden dan veel mensen denken. 16 bits opnames worden toegepast voor bijvoorbeeld CD en MP3. Je kunt 24 bits opnames prima downmixen naar 16 bits mits je daarbij dithering toepast. Dat is een soort kunstmatige ruis en interpolatie die de opnames natuurlijker laat klinken (maar in werkelijkheid stiekum oneffenheidjes toevoegt).
Het dynamische bereik van een 24 bits opname is al zo belachelijk groot dat je daar voor de meeste muzieksoorten nooit gebruik van zult maken. Alleen filmmuziek en geluidseffecten profiteren echt van dit bereik. Voorbeelden van 24 bits/96Khz opnames en hoger zijn bijvoorbeeld de DTS Master HD soundtracks bij je bluraytjes. Knappe jongen dus die meer dynamisch bereik nodig gaat hebben dan dit. Het verschil tussen 24 en 16 bits opnames zul je dan ook eerder 'voelen' dan 'horen', afhankelijk van wat je precies opneemt
Als je 24 bits opneemt en je mix exporteert naar 16 (dithering!) of 24 bits zit je eigenlijk altijd goed.
32 bits bitdiepte voor audio opnames is eigenlijk volstrekte waanzin. Er is volgens mij geen A/D convertor of geluidskaart die een noisefloor heeft die laag genoeg is om een dergelijke dynamiek te rechtvaardigen. Bovendien is er bijna geen hond die het kan afspelen, aangezien de rest van je audioketen waarschijnlijk al meer ruis introduceert dan je met 32bits buiten de deur weet te houden. Ik heb ooit es begrepen dat de meeste geluidskaarten 32 bits opnames niet eens echt maken. In de meeste gevallen worden 24 bits opnames 'padded' dat wil zeggen voorzien van extra nullen voor de resterende bits opgeslagen in 32 bits format. Het idee is dan dat je bij bewerking nog de nodige headroom overhoudt. In werkelijkheid vreet je vooral veel resources die je in veel gevallen geen merkbare verbeteringen zullen opleveren. 32 bits opnames en 32 bits floating point mixing engine van je DAW zijn dus ook twee verschillende dingen.
Hoe gek kunnen we t dan uiteindelijk maken?: :-P Welnu:
Je kunt prima 24 bits opnames maken, die in je 32 bits floarting point DAW engine gebruiken die draait in een 64 bits applicatie onder een 64 bits OS op een 64 bits multicore Processor en die vervolgens exporteren als een geditherde 16 bits CD kwaliteits opname die je tussentijds opslaat op een harde schijf met een 32 bits file allocatie tabel, die je daarna afspeelt op een 24 bits SACD speler aangesloten op je 16 bits PCM aansluiting via HDMI op je receiver die de boel middels een 16 bits 48Khz signaal via blutooth streamt naar je speakers met een digitale klasse D eindversterker :-) Duidelijk toch? :-)
