Jouw muziek als poort naar 2.0

Ze zeggen wel eens ... religie/levensbeschouwing/spiritualiteit/geef het beestje een naam is als je piemel.
Het is prima dat je er eentje hebt.
Het is prima dat je er heel blij mee bent en trots op bent.
Je mag er mee spelen zoveel je wil.
Maar ermee zwaaien in het openbaar of het kinderen door de strot duwen is niet ok.
Gelieve deze keer niet te blijven trollen tot de thread gesloten wordt, maar nederig en op tijd uit te buigen.
 
Ik zie niet in wat hier trollen aan is.
Waarheid komt voor iedereen anders binnen maar het blijft de waarheid...
Dat doet me denken aan dit plaatje:

1732094670732.png
 
Ik zie niet in wat hier trollen aan is.
Waarheid komt voor iedereen anders binnen maar het blijft de waarheid...
Uiteraard, maar ik wil enkel voorkomen dat het een dogma <> anti-dogma thread wordt waarbij de luidste ervoor zorgt dat deze gesloten wordt. Dit is in een vorige thread gebeurd waarover het over persoonlijke zaken ging en laat ik daar nou gevoelig voor zijn. Ik ben misschien wat te vroeg met mijn opmerking, maar liever te vroeg dan weer een uitputtend heen-en-weer geslinger. Soms moet je anderen gewoon bij hun waarden laten, ook al past het je niet.
 
-edit- Plaatje geplakt in verkeerde draad, zie memes/cartoons.
 
Laatst gewijzigd:
"To fully understand the self, you must let go of the self; but by letting go of the self, you affirm the existence of the self."

Volgens mij gaat het over het loslaten van jezelf en wie je denkt te zijn, je persoonlijkheid zit je dan in de weg en dat komt later wel weer, nu is de ervaring belangrijk.

Muziek is een perfect voorbeeld van 2.0. Wanneer je een melodie hoort die je raakt, die je hart sneller laat kloppen of die je het gevoel geeft dat je deel bent van iets groters, dan ervaar je 2.0. Dat moment waarin de tijd lijkt stil te staan, waarin alle zorgen en barrières oplossen, is niet slechts een toevallige emotie. Het is een glimp van de realiteit zoals die is: verbonden, vloeiend, en doordrongen van betekenis.
Het is best wel wat vaag natuurlijk maar zoals ik er naar kijk mede door wat hierboven staat is dat je het ego, het idee van jezelf loslaat en alleen nog bestaat in het moment, in het nu.
Als je je realiseert dat het verleden echt voorbij is en geen rol meer speelt in het heden, ook niet op een onbewuste laag dat je dan bevrijd bent van de vereenzelviging met je ik die verwachtingen heeft over de toekomst.
Anders gezegd; tijd bestaat niet, er is alleen een doorlopende stroom van het leven, een eeuwig nu zodat je in het moment leeft, wie geen wortels meer in het verleden heeft die heeft ook geen verwachting of projectie naar de toekomst en verleden of toekomst houden op te bestaan.
Stel je voor dat er nooit een uurwerk was uitgevonden en dat we geen besef hadden van seconden of uren, dan kijk je al heel anders tegen tijd aan en nog een stap verder is dat het idee van tijd volledig losgelaten wordt.

Iedereen heeft wel van die momenten dat je volledig gefocust bent, helemaal geabsorbeerd doordat je in de stroom van de muziek zit bijv, dan houdt tijd op te bestaan en val je samen met de muziek in het moment, je bent verbonden met het hart en uit het hoofd, je bent de muziek en eigenlijk besta je zelf op dat moment niet, hoe meer je er in zit des te minder ben je je van jezelf bewust omdat je muziek bent.
Een volledige bewustzijnsvernauwing is tegelijk ook volledig gefocust in de muziek zijn, éénpuntige gerichtheid, zie het als een brandpunt van het zonlicht door een vergrootglas, des te meer gebundeld des te sterker en is er geen ruimte voor de rest om je af te leiden.

Een ander mooi voorbeeld is de puur zintuiglijke wereld, wat voel je, wat ruik of hoor je, op het moment dat je volledig opgenomen bent door de ervaring, de beleving van een bepaalde geur dan ben je uit je hoofd en in je hart, op het moment dat je een oordeel vormt door bijv de geur te categoriseren als fijn, afschuwelijk, scherp ofzo dan vorm je een oordeel en zit je in je hoofd.
Dat klinkt misschien als esoterisch gelul maar eigenlijk is de zintuigelijke wereld de enige realiteit die er is, die nemen we waar en wat we er van vinden is een oordeel, een standpunt, een realiteit in ons hoofd want wat de een fijn vindt dat vindt de ander afschuwelijk, enz.

Maar dat wil niet zeggen dat het makkelijk is, niet voor mij en niet voor de ander want we zijn allemaal geconditioneerd om over alles wel iets te vinden natuurlijk, we zijn mens en hebben onze condtioneringen maar als je die kan loslaten dan zie je de realiteit zoals die is zonder dat je hoofd er tussen zit en beleef je of ervaar je ipv dat je er iets van vindt.

Als je van lezen houdt dan is het boek "de kracht van het nu" van Tolle of "de extatische mens" van Steven de Batselier goede boeken over dit onderwerp.
 
Laatst gewijzigd:
Je kunt per definitie alleen maar via je zintuigen en je brein waarnemen dus hoogstens vervang je de ene conditionering door een andere. "De realiteit zoals die is", voor zover die al bestaat, kunnen wij per definitie niet waarnemen met ons beperkte fysieke en mentale gereedschap.
 
Je kunt per definitie alleen maar via je zintuigen en je brein waarnemen dus hoogstens vervang je de ene conditionering door een andere. "De realiteit zoals die is", voor zover die al bestaat, kunnen wij per definitie niet waarnemen met ons beperkte fysieke en mentale gereedschap.
Ik wil er niet te diep op ingaan want dan kan het van dat esoterische geblabla worden maar volgens mij zijn je zintuigen de meest pure en ongefilterde manier van waarnemen wat er bestaat.
Wat we er van vinden is uiteindelijk aan ons en wat we in ons hoofd ervan maken maar in eerste instantie is een zintuiglijke waarneming ongekleurd denk ik en wij hangen er een etiket aan als zijnde mooi, prettig, vervelend of wat dan ook maar de geur of de muziek verandert daar niet door, het is onze houding tov datgene wat we waarnemen, dat is onze conditionering net zoals vroeger alles beter was. :D
 
Ik wil er niet te diep op ingaan want dan kan het van dat esoterische geblabla worden maar volgens mij zijn je zintuigen de meest pure en ongefilterde manier van waarnemen wat er bestaat.
Wat we er van vinden is uiteindelijk aan ons en wat we in ons hoofd ervan maken maar in eerste instantie is een zintuiglijke waarneming ongekleurd denk ik en wij hangen er een etiket aan als zijnde mooi, prettig, vervelend of wat dan ook maar de geur of de muziek verandert daar niet door, het is onze houding tov datgene wat we waarnemen, dat is onze conditionering net zoals vroeger alles beter was. :D
je zintuigen zijn ook niet te vertrouwen omdat ze je hersens trainen waardoor je bepaalde verwachtingen krijgt en zijn op genoeg manieren te foppen met naalden, of schokken op de juiste plek of bv optische illusies

 
e zintuigen zijn ook niet te vertrouwen omdat ze je hersens trainen waardoor je bepaalde verwachtingen krijgt en zijn op genoeg manieren te foppen met naalden, of schokken op de juiste plek of bv optische illusies
Ja, dit komt omdat je brein wordt gefopt, het is de verwachting wat 'm parten speelt dus schrikt ie maar als die man niet naar die fophand kijkt dan voelt ie niets als er op geslagen wordt, je zintuigen dat wat je voelt in feite worden niet gefopt maar het zijn de hersenen die gefopt worden.
Maar het ligt dicht bij elkaar want fantoompijnen zouden eigenlijk ook niet kunnen als je arm of been geamputeerd is maar toch kan je op die manier door je brein gefopt worden.
Volgens mij komt dat dan omdat je in je brein nog steeds niet de nieuwe realiteit hebt geïntegreerd, er is nog steeds die oude verbinding dat bijv je hand of voet pijn doet of jeukt of zo, misschien wel een missing link in je bewustzijn op dat moment want die voet of hand is er echt niet meer?
Aan de andere kant is het nog een onontgonnen gebied want je brein kan dingen echt veranderen zodat je realiteit verandert, althans; je waarneming van de realiteit.
Een mooi boek daarover is van Oliver Sacks; de man die zijn vrouw voor een hoed hield
 
Laatst gewijzigd:
het is ook een paradox, das t hele ding. als je jezelf los moet laten, wie laat dan wie los?
je kan niet iets 'doen', er is niets te leren, nergens heen te gaan, niets te begrijpen, niets te bereiken
het is de kunst van het 'niet-doen'
succes :D
 
het is ook een paradox, das t hele ding. als je jezelf los moet laten, wie laat dan wie los?
je kan niet iets 'doen', er is niets te leren, nergens heen te gaan, niets te begrijpen, niets te bereiken
het is de kunst van het 'niet-doen'
Je laat jezelf los, dat deel van jezelf wat controle wilt hebben of houden, om het bij muziek te houden, op het moment dat de muziek jou overneemt geef je je over en verlies je de controle, dan ben jij niet degene die stuurt maar iets groters dan jezelf, da's de poort naar 2.0
 
Nee, dan ben je gewoon lekker muziek aan het maken. Maar misschien voelt het door de dopamine die dat opwekt wat grootser en meeslepender allemaal.

Beetje hetzelfde effect als "in the zone" raken bij een goede gamesessie in een spel als Tetris. Niet nadenken, in soort trance komen en (in elk geval voor je gevoel) op een heel ander niveau presteren dan normaal.
 
Laatst gewijzigd:
in soort trance komen en (in elk geval voor je gevoel) op een heel ander niveau presteren dan normaal.
Ja eigenlijk wel, tenminste zo zie ik het; in een trance komen of in 'the zone' zoals ze het wel noemen, da's wat anders dan je 'comfortzone', in een trance dan laat je eigenlijk je onderbewustzijn het overnemen en is je hoofd niet aanwezig, je raakt buiten je comfortzone maar je kan via je comfortzone wel daarin raken als je je maar overgeeft en niet in bekende patronen blijft hangen of dingen wilt sturen.
Iedereen die scheppend bezig is bevindt zich min of meer in een trance, niet te verwarren met de mensen die met bekende patronen een andere combinatie proberen maar meer het stadium dat je jezelf verrast en eigenlijk geen idee hebt waar je het vandaan haalde omdat je in een onbekend gebied van jezelf bezig was.
Automatisch schrijven is een goed voorbeeld, je schrijft zonder er over na te denken alleen maar op en later zie je wel wat er op papier is gekomen of bijv dansers die helemaal in een trance komen en uren door dansen, buiten zichzelf raken eigenlijk, allemaal situaties dat mensen zich door iets groters laten sturen dan hun taakgerichte brein.
In religieuze stromingen is dat een bekende manier om met het goddelijke in kontakt te komen en eigenlijk vinden alle mensen het wel fijn om op de een of andere manier in een trance te komen.
 
Back
Top