"To fully understand the self, you must let go of the self; but by letting go of the self, you affirm the existence of the self."
Volgens mij gaat het over het loslaten van jezelf en wie je denkt te zijn, je persoonlijkheid zit je dan in de weg en dat komt later wel weer, nu is de ervaring belangrijk.
Muziek is een perfect voorbeeld van 2.0. Wanneer je een melodie hoort die je raakt, die je hart sneller laat kloppen of die je het gevoel geeft dat je deel bent van iets groters, dan ervaar je 2.0. Dat moment waarin de tijd lijkt stil te staan, waarin alle zorgen en barrières oplossen, is niet slechts een toevallige emotie. Het is een glimp van de realiteit zoals die is: verbonden, vloeiend, en doordrongen van betekenis.
Het is best wel wat vaag natuurlijk maar zoals ik er naar kijk mede door wat hierboven staat is dat je het ego, het idee van jezelf loslaat en alleen nog bestaat in het moment, in het nu.
Als je je realiseert dat het verleden echt voorbij is en geen rol meer speelt in het heden, ook niet op een onbewuste laag dat je dan bevrijd bent van de vereenzelviging met je ik die verwachtingen heeft over de toekomst.
Anders gezegd; tijd bestaat niet, er is alleen een doorlopende stroom van het leven, een eeuwig nu zodat je in het moment leeft, wie geen wortels meer in het verleden heeft die heeft ook geen verwachting of projectie naar de toekomst en verleden of toekomst houden op te bestaan.
Stel je voor dat er nooit een uurwerk was uitgevonden en dat we geen besef hadden van seconden of uren, dan kijk je al heel anders tegen tijd aan en nog een stap verder is dat het idee van tijd volledig losgelaten wordt.
Iedereen heeft wel van die momenten dat je volledig gefocust bent, helemaal geabsorbeerd doordat je in de stroom van de muziek zit bijv, dan houdt tijd op te bestaan en val je samen met de muziek in het moment, je bent verbonden met het hart en uit het hoofd, je bent de muziek en eigenlijk besta je zelf op dat moment niet, hoe meer je er in zit des te minder ben je je van jezelf bewust omdat je muziek bent.
Een volledige bewustzijnsvernauwing is tegelijk ook volledig gefocust in de muziek zijn, éénpuntige gerichtheid, zie het als een brandpunt van het zonlicht door een vergrootglas, des te meer gebundeld des te sterker en is er geen ruimte voor de rest om je af te leiden.
Een ander mooi voorbeeld is de puur zintuiglijke wereld, wat voel je, wat ruik of hoor je, op het moment dat je volledig opgenomen bent door de ervaring, de beleving van een bepaalde geur dan ben je uit je hoofd en in je hart, op het moment dat je een oordeel vormt door bijv de geur te categoriseren als fijn, afschuwelijk, scherp ofzo dan vorm je een oordeel en zit je in je hoofd.
Dat klinkt misschien als esoterisch gelul maar eigenlijk is de zintuigelijke wereld de enige realiteit die er is, die nemen we waar en wat we er van vinden is een oordeel, een standpunt, een realiteit in ons hoofd want wat de een fijn vindt dat vindt de ander afschuwelijk, enz.
Maar dat wil niet zeggen dat het makkelijk is, niet voor mij en niet voor de ander want we zijn allemaal geconditioneerd om over alles wel iets te vinden natuurlijk, we zijn mens en hebben onze condtioneringen maar als je die kan loslaten dan zie je de realiteit zoals die is zonder dat je hoofd er tussen zit en beleef je of ervaar je ipv dat je er iets van vindt.
Als je van lezen houdt dan is het boek "de kracht van het nu" van Tolle of "de extatische mens" van Steven de Batselier goede boeken over dit onderwerp.