Mooi hoor.
Prikkebeen staat op Picknick, misschien wel het meest bijzondere Nederlandstalige album ooit, mede dankzij de aparte teksten van Lenneart Nijgh en de arrangementen van Bert Paige.
Het was van Boudewijn dé poging om een soort Nederlandse Sgt Pepper uit te brengen en daarin bijzonder goed slaagt, het is een heel psychedelische plaat.
Er is een tijd geweest dat ie het album niet zo waardeerde en zei toen dat het z'n minst persoonlijke album was maar later kwam ie er op terug omdat ie toen wel het unieke van die plaat zag.
De bijzondere composities met de vervreemdende teksten en aparte arrangementen zijn uniek in Nederland, de Kik heeft een tijdje terug nog een tour gedaan met een hommage aan oa dit album.
Dit is m'n favoriete track;
Haar laatste album is dus al een tijdje geleden, sinds kort zit ze bij een andere platenmaatschappij, ik ben benieuwd hoe haar volgende gaat worden.
