Maak je muziek die je zelf nooit zou luisteren?

[vink]

nee....

 

[BlackEyed]

nee....

Dat is fijn! (geen sarcasme)

 

[Montfrooij]

In het kort : nee

Maar.
Ik herken wel het gevoel van 'ik wil dit of dat maken'. En dat lukt mij nooit (zelden).
En ook dat dat dat dan frustreert.
Maarrrrrr
Ik luister graag naar m'n eigen jams en tracks.

Er zit iets in wat ik mooi vind. Anders zou ik ze niet zo gemaakt hebben.
Herhalende lijntjes met enigszins voorspelbare progressies, warme geluiden, beetje opzwepend of meeslepend.
Geen hoogtepunten in de muziekgeschiedenis. Dat zeker niet. Maar ik luister er graag naar.
En het is zeker geen [VUL ARTIEST NAAR KEUZE IN], maar het is Peter.

En eigenlijk maak ik het in principe voor mijzelf.
(95% van de tijd).
En dat bevalt best goed.
Ik ben niet afhankelijk van wat anderen er van vinden en daardoor ervaar ik geen 'druk' om iets te maken wat anderen bevalt.
Want dat lukt mij dus slecht.

Gewoon egoïstisch muziek maken dus.
Tips (mocht ik die krijgen) neem ik mee.
En als mensen er ook van genieten, dan is dat een bonus.
Maar ik wil er vooral zelf naar kunnen luisteren.

Dat zou dus mijn tip zijn : maak muziek voor jezelf.
En maak vooral 'je eigen' muziek.
Als je inspiratie haalt uit een andere artiest (dat gebeurt vaak toch wel bewust of onbewust), dan is dat niet meer dan dat.
Verder is het BlackEyed!

 

[krautrock1958]

Als voorbeeld bv Boards of Canada. Het is een van m'n favoriete bands. Ik zou graag hun soort muziek willen maken, maar ik kom er niet bij in de buurt. Inmiddels begint me dit te frustreren en haalt het de lol van het muziek maken dusdanig bij me weg, dat ik steeds minder vaak muziek maak.

ipv muziek te willen maken die op anderen lijkt kan je beter kijken naar wat jouw sterke punten zijn en wat wel lukt of makkelijk afgaat en diep dat uit en verleg je grenzen waardoor je jezelf verrast, dat geeft je meer plezier dan dingen doen die niet lukken waardoor je steeds negatieve gevoelens ervaart en gedachten van; "het lukt me niet" of "het lijkt nergens op".
Natuurlijk is het goed als je op internet zoekt welke technieken je favoriete bands gebruiken want daar leer je van en kan je misschien weer gebruiken in datgene wat jij maakt?
Stel in ieder geval haalbare doelen of rommel gewoon wat aan zonder al teveel verwachtingen, en maak er geen moeten van, dan wordt het zwaar en vervelend.
Doe datgene wat je plezier geeft want zodra je na een paar uurtjes het gevoel hebt van yes, morgen weer zo dan weet je dat je goed zit en kijk je er naar uit om de volgende keer weer op dat spoor verder te gaan, plezier is de beste motivator uiteindelijk.

 

[vinnieq]

Je zou kunnen vragen of je bij BoC in de band mag komen spelen. Dan zit je altijd goed, wat je ook doet!

Kijk, die twee hebben elkaar ook nodig om er wat van te bakken. Wel eens solo werk van een van hen gehoord?

 

[BlackEyed]

Nee, eigenlijk niet.

 

[vinnieq]

Nou dan! Beschouw je prutsels als demo van Michael waarmee je als Marcus mee verder gaat.

 

[BlackEyed]

Nou dan! Beschouw je prutsels als demo van Michael waarmee je als Marcus mee verder gaat.

 

[Eis-T]

Theorie: In de electronische muziek kom je verder als duo. Veel van mijn favoriete artiesten zijn duo's: The Orbital, The Chemical Brothers, Air, BoC, Daft Punk, 100 gecs, Justice, Digitalism, Simian Mobile Disco, Moderat, Future Sound of London. Toeval? Ik denk het niet. Het is gewoon heel moeilijk om in je eentje echt tracks af te maken en consistent goeie dingen neer te zetten. Dat extra paar oren en dat extra paar ideeën heb je nodig.
En dan hebben we nog grotere gezelschappen waar het eigenlijk een duo is die het overgrote gedeelte bepaald: Ralf en Florian van Kraftwerk, Liam en Keith van The Prodigy en Paul en John bij de Beatles.
Loop ik te bulshitten of zit er een zekere magische kracht in het duo-schap van muzikanten?

 

[BlackEyed]

deadmau5, Aphex Twin, Skrillex, Vangelis, Klaus Schulze, Jean Michel Jarre, Björk, Moby, DJ Shadow, etc.

Ik denk niet dat je theorie klopt.

 

[Montfrooij]

Theorie: In de electronische muziek kom je verder als duo. Veel van mijn favoriete artiesten zijn duo's: The Orbital, The Chemical Brothers, Air, BoC, Daft Punk, 100 gecs, Justice, Digitalism, Simian Mobile Disco, Moderat, Future Sound of London. Toeval? Ik denk het niet. Het is gewoon heel moeilijk om in je eentje echt tracks af te maken en consistent goeie dingen neer te zetten. Dat extra paar oren en dat extra paar ideeën heb je nodig.
En dan hebben we nog grotere gezelschappen waar het eigenlijk een duo is die het overgrote gedeelte bepaald: Ralf en Florian van Kraftwerk, Liam en Keith van The Prodigy en Paul en John bij de Beatles.
Loop ik te bulshitten of zit er een zekere magische kracht in het duo-schap van muzikanten?

Zoveel mensen, zoveel manieren.
Het is maar niet welke talenten iemand heeft en waar hij/zij graag tijd in steekt.

Ik mag graag muziek 'met' iemand(en) maken.
Maar ook wel graag 'zonder'.
Het eerste wordt vaak beter, interessanter, muzikaler etc.
En is ook gewoon heel erg leuk.
Maar het tweede is wel meer 'peter' en spreekt me ook wel weer aan.
Makkelijker, praktischer etc.

 

[nomore]

Theorie: In de electronische muziek kom je verder als duo. Veel van mijn favoriete artiesten zijn duo's: The Orbital, The Chemical Brothers, Air, BoC, Daft Punk, 100 gecs, Justice, Digitalism, Simian Mobile Disco, Moderat, Future Sound of London. Toeval? Ik denk het niet. Het is gewoon heel moeilijk om in je eentje echt tracks af te maken en consistent goeie dingen neer te zetten. Dat extra paar oren en dat extra paar ideeën heb je nodig.
En dan hebben we nog grotere gezelschappen waar het eigenlijk een duo is die het overgrote gedeelte bepaald: Ralf en Florian van Kraftwerk, Liam en Keith van The Prodigy en Paul en John bij de Beatles.
Loop ik te bulshitten of zit er een zekere magische kracht in het duo-schap van muzikanten?

Toeval of niet maar de duo's die je noemt zijn meer live-georienteerd, of anders gezegd zij zijn mede groot geworden door hun live werk. Behalve FSOL misschien maar dat is sowieso een aparte doorgespacede categorie In dat rijtje hoort wat mij betreft ook dopplereffekt en aux88.
Solo live zal altijd lastig blijven om dat echt dynamisch te houden voor het publiek dus dat soort acts zullen er dan uitspringen. Voor de performance zelf helpt het ook omdat je maar 1 paar handen hebt alleen. En dan kun je ook meer op elkaar reageren en die synergie kan dan mogelijk voor wat magie in een optreden zorgen, in combinatie met het spanningsveld met het publiek. Ook dat lijkt me solo lastiger.

Of het echt productietechnisch uitmaakt weet ik niet echt, als ik zo afga op de interviews van deze gasten dan lijkt het mij dat er 1 altijd meer de studionerd is en de ander meer het creatieve brein maar misschien is dat de beeldvorming.

 

[Disharmonic]

Toeval of niet maar de duo's die je noemt zijn meer live-georienteerd, of anders gezegd zij zijn mede groot geworden door hun live werk. (...)
Solo live zal altijd lastig blijven om dat echt dynamisch te houden voor het publiek dus dat soort acts zullen er dan uitspringen. Voor de performance zelf helpt het ook omdat je maar 1 paar handen hebt alleen. En dan kun je ook meer op elkaar reageren en die synergie kan dan mogelijk voor wat magie in een optreden zorgen, in combinatie met het spanningsveld met het publiek. Ook dat lijkt me solo lastiger.

Of het echt productietechnisch uitmaakt weet ik niet echt, als ik zo afga op de interviews van deze gasten dan lijkt het mij dat er 1 altijd meer de studionerd is en de ander meer het creatieve brein maar misschien is dat de beeldvorming.

Ja, precies. Wat betreft dat laatste, je kunt als duo elkaar beter aanvullen. Zou graag iets willen doen als duo, ik weet heus wel dat m'n productietalent minder groot is dan ik zou willen, staat tegenover dat ik wel een tekstje kan schrijven en dit als vocalist weet te brengen, ook live. Valt niet mee om een match te vinden als je in een uithoek van van het land woont, maar wie weet komt het er nog 'ns van. Moet er niet aan denken om helemaal in m'n eentje op een podium te staan, lijkt me echt niks aan. Omdat je die synergie dan helemaal niet hebt.

Ander voordeel van een duo, je doet het niet in je eentje, maar het is tegelijkertijd nog goed behapbaar. In een band met meer leden kan het soms in de relaties onderling soms best ingewikkeld worden. Zoveel verschillende karakters en ook onhebbelijkheden, allemaal met eigen ideeën en wensen. En het kringetje eromheen, bijvoorbeeld vriendinnen/echtgenoten die er ook iets van vinden. Logistiek is het ook een drama als iedereen in een groep van meerdere personen een hoop spullen moet meenemen. Als elektronisch duo kun je dat nog redelijk binnen de perken houden.

 

[one_b]

grappig in dit soort threads hoe het onderwerp weg meandert van het origineel.

Ik zeg OT tegen OP, zo als ik het zie: draai het om. Besef dat jij de enige bent die de muziek kan maken die jij maakt, jouw ervenis, smaak, visie, inspiratie-bronnen, jouw beslissingen, jouw ontwikkeltrajecten.
Luister en zoek naar muziek en dingen die je niet kent, of extreem knap gemaakt en mooi vindt, pik daaruit wat je mooi of belangrijk vindt, om over na te denken en te experimenteren, vindt uit waarom je dat allemaal vindt.
Luister naar, praat en/of werk met gelijkgezinden.
IMO het door anderen goed gevonden worden is niet de juiste motivatie. Ik denk niet dat interessante muzikanten als BoC daarmee bezig zijn. Die willen gewoon muziek maken, zoals zij het willen.

Blijf weg van die copy/paste nep-cultuur van de preset-swappers-sh*t die we al 1000x gehoord hebben.

 

[krautrock1958]

Theorie: In de electronische muziek kom je verder als duo. Veel van mijn favoriete artiesten zijn duo's: The Orbital, The Chemical Brothers, Air, BoC, Daft Punk, 100 gecs, Justice, Digitalism, Simian Mobile Disco, Moderat, Future Sound of London. Toeval? Ik denk het niet. Het is gewoon heel moeilijk om in je eentje echt tracks af te maken en consistent goeie dingen neer te zetten. Dat extra paar oren en dat extra paar ideeën heb je nodig.
En dan hebben we nog grotere gezelschappen waar het eigenlijk een duo is die het overgrote gedeelte bepaald: Ralf en Florian van Kraftwerk, Liam en Keith van The Prodigy en Paul en John bij de Beatles.
Loop ik te bulshitten of zit er een zekere magische kracht in het duo-schap van muzikanten?

Ik ben 't wel met je eens in deze., Kruder en Dorfmeister zijn nog zo'n stel en mijn favorieten Brecker en Fagen hadden elkaar ook nodig.
Brecker en Fagen maakten wel een keer een solo album maar die waren toch minder dan wat ze samen maakten.
Ik merkte pas geleden weer met de Collabapril dat als je met z'n tweëen werkt dat je veel makkelijker tot resultaat komt omdat je naar elkaar toe de afspraak maakt om iets te maken met een deadline en voor mij is dat een goede drive, het dwingt je om produktief te zijn, je wisselt ideëen uit en je geeft input op elkaars bijdragen.

Als ik alleen ben dan laat ik vaak Ableton meelopen als ik bezig ben en het gevoel heb dat het iets zou kunnen worden maar dan stop ik na een tijdje en op die manier liggen er wel tig beginnetjes of basistracks waar verder niets mee gedaan wordt want voor wie moet ik het afmaken omdat ik heb geen behoefte om muziek uit te brengen behalve dan zo nu en dan een track die ik op het forum post.
Dus ja; alleen betekent weinig problemen maar ook weinig produktiviteit of je moet een songwriter zijn oid die echt een boodschap heeft en het belangrijk vind om gehoord te worden of iemand die van live optredens leeft en dan naar een set toe werkt omdat die dan de kick van de wisselwerking met het publiek wil meemaken, uiteindelijk is dat dan ook jij en de ander(en)

Met z'n tweëen is er een uitwisseling waardoor er van alles begint te stromen en dat werkt voor mij beter als ik dingen af wil maken.
Ik denk verder dat mensen zoals Brian Eno, Richard D James enz een soort dwangmatigheid hebben om steeds maar weer aan de gang te zijn want hoe hou je het anders vol in je eentje in al die jaren?

 

[vinnieq]

Nou ja, die solo artiesten en due's werken ook veel samen met andere muzikanten hoor. En krijgen inspiratie uit de samenwerking met niet-muzikale artiesten. Hup, die zolderkamer uit!

 

[sinew1958]

Ja,ik luister bijna nooit naar jazz muziek, maar speel het wel af en toe graag op keyboard, met een funky stijl erin.

 

[bijlevel]

On topic: Ik heb precies het omgekeerde. Ik luister heel graag naar mijn eigen maaksels, zeker na een tijdje en ben met het meeste dan nog steeds tevreden. Uiteraard kan het altijd beter en dat neem ik mij dan altijd voor bij het volgende muziekstuk. Ik probeer trouwens nooit bewust muziek te maken die op de stijl van anderen lijkt of is gebaseerd. Uiteraard zijn er wel invloeden.

 

[Cornerman]

Nee , nooit , ik maak wat ik zelf zou willen horen. Het is niet zo dat ik geen dingen hoor en denk dat zou ik ook wel willen kunnen. Maar dat is meer op techniek.
Neem Autechre, een van mijn favorieten. Ik zou zelf nooit als Autechre kunnen klinken omdat ik hun niet ben. Ik zou wel net zo willen kunnen lezen en schrijven met Max/MSP.

De muziek die ik maak, is toch een afspiegeling van wie ik ben en van mijn skill set op dat moment. Ik zie het ook niet meer als pure hobby. Dan blijft het voor mij te lang hangen in spullen uitproberen. Dus pak ik het nu sinds kort aan zoals ik ieder project aan zou pakken. Met een constante werk ethiek , dus iedere dag minimaal een uur aan besteden.
Dat heeft bij mij tot grote vooruitgang geleid in ideeën en het maken van dingen. De inspiratie komt door het constant bezig blijven.

 

[decadance]

ABSOLUUT NIET!!

Ik maak toch vooral muziek voor mij zelf.
Ik moet er vooral zelf met plezier naar luisteren,
de rest van deze aardkloot moeten voor zichzelf maar bepalen wat ze er van vinden, da's voor mij geen factor om iets wel of niet te releasen.

Denk ook niet dat ik opdracht zou kunnen/willen werken.