Ik was ooit een fervent vakantieliefhebber van Zuid-Europese bestemmingen tot ik van de geplaveide weggetjes week en geconfronteerd werd bittere armoede en de facade die vakantie eigenlijk is. Het weten en er mee oog in oog komen te staan zijn twee. Fuerteventura spande wat dat betreft de kroon, daar is mijn bezwaar begonnen bij uitgerekend op een reis die ik had gewonnen en ik mocht een persoon meenemen wat mijn toenmalige vriendin werd. Bij aankomst zag ik zwarte bergen die aandeden als een maanlandschap. Nergens witte stranden te bekennen noch palmbomen. We gingen in een bus en reden langs een weg een heel stuk door een in en in dor landschap wat nog het meeste had van Mars. Op een gegeven moment zag je her en der een groen perkje wat me zeer verbaasde tot ik de waterslangen zag die er naartoe liepen. Alles aan groen was geïrrigeerd en alles daarbuiten was maanlandschap en dorre wildernis. In de bewoonde gedeelten was het niet anders, behalve de hotels en de resorts, voorzien van een aangrenzende winkelstraat vol pracht en praal (waar een wanhopige verkoopsters ons de winkel in trok en vervolgens toebeet toen we niks kochten 'kijken, kijken niet kopen!!' 's Avonds klakten de dames van lichte zeden naar me met mijn vriendin er gewoon bij. Ik zei, 'schat, die lange slanke negerin met big boobies lijk me wel aardig niet dan?' <---- Nee geintje die opmerking had de sfeer er niet op verbeterd!
Maar een praktische bezwaar tegen Scandinavische landen is dat het klimaat hetzelfde is als hier en je veel meer geld kwijt bent dan nodig is. Goed, het water is er schoner en de bossen zijn er mooier maar schoon water zit ook in mijn zwembad.
Kortom, vakantie is een wassen neus die je duur betaalt. En in sommige landen voel je je een soort slavenmeester doordat je geconfronteerd wordt met de wanhoop van arme mensen die jou aanzien voor een rijke patser.
Zuid Europa heeft mij nooit zo gelegen, wij zijn al jong besmet met het Zweden virus na een aantal vakanties in Frankrijk.
Ik ben een zomer of 6 met m'n ouders mee geweest naar Zweden.
4 weken rondtrekken met een tent en caravan door dat oneindig ruime land waar de rust en ruimte de boventoon voert.
Heerlijk zwemmen in schone meertjes, fikkie stoken en worstjes braden, wandelen, lachen met (Zweedse) vrienden, sauna, kano, vissen en de tijd vloog voorbij .
Mijn beste herinneringen uit mijn jeugd zijn daar ontstaan.
Wij gedijen goed bij het landklimaat met een afwisseling van zon en wolken en net wat lagere temperaturen dan hier in NL.
Het eten is er duurder, maar het verblijf weer veel goedkoper, dus uiteindelijk ben ik minder kwijt in Zweden dan ik in (bijv.) Frankrijk zou zijn.
En je kunt alles zo duur en goedkoop maken als je wilt natuurlijk.
En ik woon op de Veluwe, dus bossen hebben we genoeg hier, maar die 2 weken in de Zweedse omgeving geeft mij iets wat ik in NL moeilijk kan vinden.
(wel een aantal jaren geprobeerd, maar het werkte niet).
En ik realiseer mij heel goed dat het pure luxe is, dus ik voel me elke keer weer bevoorrecht als we er weer heen kunnen gaan met ons gezin.
Ik zou het voor mijzelf geen wassen neus noemen, de hele ervaring die we daar hebben is mij nooit 'verkocht' ofzo en de bevolking daar is over het algemeen niet arm, dus ik voel me er geen rijke patser oid.
We hebben er gewoon een plekje gevonden waar we elk jaar met veel plezier weer naar toegaan omdat we daar iets krijgen wat we blijkbaar heel prettig vinden.
Dat is het mij meer dan waard en de jaren dat we niet zijn gegaan, hebben we het meer gemist dan ik had verwacht.
En zolang de kids nog graag mee willen, hoop ik dat we kunnen blijven gaan.
Die herinneringen die ik heb aan mijn onbezorgde vakanties, wil ik ze graag meegeven.
Nog even en dan gaan ze hun eigen keuzes maken, dus ik hoop er nog een paar keer heen te gaan en dan zien we wel weer verder.
Maar iedereen is anders (gelukkig), dus waar jij je prettig bij voelt is prima.
Alleen proefde ik iets in je woorden wat me nieuwsgierig maakte waar het vandaan kwam.
Vind je muziek niet op amateurniveau.
onze Ford Focus past meer bij mijn budget
