Karakter(-loze) bakken

Ik zie het verschil vooral in dat je geluiden als de Quantum produceert ook wel uit de meeste deftige plugins* kunt halen, terwijl de Moog One sounds kan produceren die nergens anders uitkomen en in die zin wel weer uniek zijn. Maar daar gaat het niet vanzelf door lukraak een initpatch te kiezen en aan wat knoppen te draaien zoals bij een Prophet-10 of OB-X8.

* Tikje gechargeerd wellicht
Waar zit dat hem in bij de Moog One?
Is dat door unieke filters, effecten, modulatiemogelijkheden?
 
Waar zit dat hem in bij de Moog One?
Is dat door unieke filters, effecten, modulatiemogelijkheden?
Ja, de componenten zijn allemaal uitzonderlijk goed en de mogelijke interacties bijna eindeloos. De initpatch is dan ook een wit canvas in feite. Maar omdat het bereik zo insane groot is, is het ook heel makkelijk om hem slecht te laten klinken. De meeste analoge synths hebben een relatief beperkt bereik en lekker veel sweetspots, maar hebben daardoor ook sneller een eigen sausje (wat zowel positief als negatief kan zijn). Het Moog karakter komt in de One ook door (zeker als je daar naartoe draait), maar is lang niet zo vanzelfsprekend als bijvoorbeeld in de Matriarch, Subsequent 37 of Model D om maar wat te noemen.
 
Jomox heeft zeker karakter. Op Superbooth stond de Alpha Base II te blazen en ik herkende de sound al voor ik het toestel zag.
 
Ik vind een Jupiter 8 minder karakter hebben dan voorganger Jupiter 4 (knorrender?) en Jupiter 6 (ruiger?).
Verder heb ik niet zoveel met Moog geloof ik, maar da's ws omdat m'n eerste en enige synth jarenlang een Moog was en ik dat geluid wel kon dromen op den duur.

Jawel, je mag me nu afschieten.
't Dorian jachtseizoen is geopend :D
 
Laatst gewijzigd:
Jomox heeft zeker karakter. Op Superbooth stond de Alpha Base II te blazen en ik herkende de sound al voor ik het toestel zag.

De MK2 ga ik zeker kopen.
Die kan je nog wat beter programmeren.

Maar ik wil ook een Modor DR-2.
Vooral voor de rumble kicks.

Ik vind een Jupiter 8 minder karakter hebben dan voorganger Jupiter 4 (knorrender?) en Jupiter 6 (ruiger?).
Verder heb ik niet zoveel met Moog geloof ik, maar da's ws omdat m'n eerste en enige synth jarenlang een Moog was en ik dat geluid wel kon dromen op den duur.

Jawel, je mag me nu afschieten.
't Dorian jachtseizoen is geopend :D
Moog vind ik ook niet echt interessant.
Ik ben veel meer van de diode filters.
 
DX7 heeft toch de neiging om vaak redelijk DX7 te klinken, maar hij kan echt wel meer dan e-piano's. Ook interessant is dit filmpje, waarin iemand meer tijd dan economisch verantwoord is heeft gestoken in het optimaliseren van patches. Dan klinkt het toch ook al een stukje minder DX7 ook al zijn het klanken die lijken op de presets:

 
Is een DX7 een karakterloze bak? Zo ja, huizen in dit kastje 8 karakterloze bakken, en anders 8 karaktervolle bakken.
Dit is een minidexed DX7, op basis van een Raspberry PI4b.
20240712_104604.jpg


Zo kan dat klinken:
 
Vind persoonlijk dat iedere bak wel een bepaald karakter heeft, of het moet de Cesio VL-Tone moeten zijn, een zeer slap aftreksel van de Casio VL1. Zogenaamd stereo met meerdere geluiden aangekondigd in 1981, maar helaas maar met Ć©Ć©n toon en dubbel mono. Danf heb je het echt over een karakterloze bak.
 
Heeft niet alle hardware gear iets van karakter? Zelfs romplers als de U-220 of Orbits klinken wel ergens naar. Het echt typisch karakterloze was meer voor VSTs in de begindagen. Waar eigenlijk alles wel een beetje hetzelfde klonk. Mijn meeste outboard processing en fx heb ik ook toen gekocht, om er in ieder geval iets van te maken :D
 
En toch stevig juist! Want het bevat ook de mogelijkheid voor een GOED klinkende maar karakterloze bak. De bread&butter topsynth zeg maar. Of een niet kleurende sampler bv. Karakterloos hoeft niet hetzelfde als slecht klinkend te zijn, eerder anoniem. Net zoals karaktervol niet goed hoeft te zijn. Herkenbaar slecht kan ook.
 
Zo gauw je kan herkennen wat het geluid voortbrengt, of dat nou een Casio, DX7 of whatever is, heeft het karakter.
Ik herken een Roland MT-32 direct, maar om nou te zeggen dat dat ding karakter heeft. :erm:
 
In de jaren 70/80 vond men alle synths koud, kil en karakterloos, Vangelis heeft hier verandering in gebracht, synths van toen worden nu omarmt
als vet, warm en met veel karakter, zelfs het harde digitale geluid van de DX7 komt nu over als vol en warm.
 
Ik vond synths al geweldig toen ik ze als kleutertje voor het eerst hoorde laat in de 70s of vroege 80s. Ik denk dat veel van de 'kilte' ook werd ervaren door kaarsrechte gequantizede sequencing zonder enig menselijk element en misschien minder het timbre zelf.
 
Back
Top