Als ik het iets meer open trek naar genres ipv individuele nummers dan merk ik wel dat sommige sets, net omwille van hun beperkingen of kleuring, het ene genre leuker weergeven dan het andere. Klassiek kan veel dynamiek en strakke bas gebruiken, botsautodance krijgt misschien juist een extraatje uit een set die de boel wat platdrukt met meer boomy basweergave. En de beste Fleetwood Mac heb ik ooit gehoord uit stokoude buizenmono's met Bombardon speakers. Veel te weinig tegenkoppeling voor zo'n grote jongens, dus het was alsof je door een high end gitaarversterker naar de Mac aan het luisteren was, en dat kon een liveopname uit de beginperiode wel hebben.